Da's mooi balen!

PS, ja da's mooi balen, ben ik een keertje even weg, gaat die andere dame 18 caches op 1 dag scoren, "ons" persoonlijk record wordt verbroken zonder mij. Heel zuur! Maar ook ik heb echt wel mijn steentje bijgedragen dit weekend. Nog 5 caches in Haarlem en Katwijk aan Zee. Was ook niet mis daar hoor. Pruillip!! Nee hoor, een fantastisch weekend gehad, heerlijk samen een weekend op pad en lekker uitgewaaid daar aan de kust!!!!! Ben echter bang dat we weer een nieuwe GeoCache Team rijker zijn! Lies en Lotte we zijn benieuwd wanneer team Lieselotte voor het eerst op pad gaat!

Hollandscheveld

Een top dag!!!! Omdat de ene helft van de damesreizigers met manlief in en om Haarlem rondstruint een weekend heb ik, de andere helft van de damesreiziger versterking erbij gehaald in de vorm van Liesbeth. Kijken wie de meeste caches weet te scoren op weg naar onze 250ste. Via de geocachesite vond ik een leuke wandeling van 9,5 kilometer rondom Hollandscheveld (nabij Hoogeveen). Op de route liggen maar liefst 18 caches. 4 december was de laatste mogelijkheid om ze te loggen want ze verdwijnen in het archief. Met de auto naar Hollandscheveld en dan te voet verder. Jee wie had kunnen vermoeden dat hier nog zo'n mooi gebied ligt. Liesbeth kwijlt bij leuke huizen en als er dan ook nog eentje te koop staat tja dan gaat ze los. Nu nog manlief proberen over te halen om te verhuizen naar Hollandscheveld en.......dat gaat niet lukken:)
De caches zijn makkelijk te vinden en op een aantal plaatsen heel leuk verstopt. Liesbeth heeft helemaal de smaak te pakken en is een talent want ze heeft heel goed door wat een goede, orginale verstop plaats zou kunnen zijn. We blijken vandaag niet de enige te zijn dus er onstaat leuke contacten onder ander met "team" ikkeben en heidehopper. Aan het eind van de wandeling zijn we maar liefst 18 caches rijker en daarmee is hetook meteen een record aantal vondsten op 1 dag. Jammer dan de ene helft van de damesreiziger dit niet heeft mogen meemaken.

Liesbeth zit al lekker weg te dromen bij dit mogelijke uitzicht vanuit het droomhuis.

Liesbeth leerde Lotte lopen langse de lange...........

Rietplas Emmen

Jawel het grootste gedeelte van Nederland leefde in een superkleine wereld door de mist maar in Drenthe was het zicht goed genoeg om wat caches te scoren. We zijn op weg naar de 249.... die 250ste moet toch echt in Aussie land gevonden worden hoor. Gaat ons niets bijzonders opleveren het is gewoon voor de fun. Om veel te kunnen scoren hebben we een plek gezocht waar veel achter elkaar verstopt zijn en laat dat nu net dicht bij huis zijn. jawel de Rietplas Emmen. Daar liggen maar liefst 19 puntjes. Een mountainbike route van zo'n 13 kilometer. Nou die fiets laten we maar thuis we trekken de wandelschoenen aan, rugzakje op en lopen. Omdat we wat later op pad gaan en waarschijnlijk niet alles kunnen scoren besluiten we de multi caches waar we bij moeten puzzelen over te slaan. Het eindresultaat is dan ook 15 caches! Een aantal zzijn geweldig leuk, mooi, spannend verborgen. 1 van de caches is zo hoog dat ik met mijn supergoddelijke, flexibele lijf de boom in kan. Zuchtend, steunend, kreunend kom ik omhoog en als een veertje van 75 kilo plof ik met beide voetjes weer veilig op de grond. Yes we did it. We zijn tot superdonker door blijven zoeken maar dan komt er toch een eind aan want op de tast lopen in het donkere bos dat zien wij niet als uitdaging maar meer als......vragen om problemen. Lekker naar de auto en genieten van een bord met spareribs, gebakken aardappelen en salade. Wat is het leven toch mooi.

Eindelijk weer eens cachen

Wat een heerlijk plaatje he. En dan te bedenken dat er hier op een piepklein eilandje genaamd Klein Curacao een cache ligt. 1 van de dames reiziger heeft het verderop gezocht in september/oktober en heeft het cachen niet kunnen laten.

De tweede cache in het verre oord werd gevonden op een plek met dit o zo bekende beeld in de verte. De kleurrijke handelskade van Willemstad. Deze verre oorden zijn goed voor onze statistieken want er gaat toch niets boven grafiekjes waaruit je kunt op maken welke cache het meest noordelijk/zuidelijk/oostelijk en westelijk ligt die je gevonden hebt. Het is wel een beetje een tik hoor. Maar ook in de buurt is en blijft het leuk om op zoek te brlijven naar caches. En net als je denkt dat je alles in je woonomgeving wel hebt gehad komen daar wekelijks rijen aan caches bij. Grrrrrr. je wilt zo graag alles gedaan hebben op de kaart van Sleen en omstreken maar dat gaat zo nooit lukken. Nog voor ons "uitje"naar de Kreadoe hebben we nog even kort en snel wat bij elkaar gezocht. We hopen op een stand te komen van 249 caches voordat we in januari naar Australie afreizen want daar willen we heel graag onze 250ste cache vinden en deze speciale coin daar droppen met een leuke terugreis opdracht. ook weer zo leuk voor die o zo belangrijke statistieken nietwaar.
Bijna zonde om heb in een cache te stoppen nietwaar. Om die 249 te halen hebben we afgelopen zondag met dikke jas, sjaal en helaas de wanten thuis gelaten een poging gedaan om een reeks te scoren langs de Jongbloed vaart in en om sleen. In de mist de kou en veel vanuit de auto wisten we maar liefst 10 caches te scoren waardoor we de magische grens van 200 hebben weten te bereiken.
Een eblangrijk moment om vast te leggen! De 200ste cache. Ook deze weer goed voor de statistieken. Waar we echter niet zo goed in zijn zijn de bonus caches. De Goed Vangst caches hebben allemaal een code waarmee je aan het einde van alle vondste weer een extraatje in cache vorm krijgt maar ja dan moet je wel meteen vanaf het begin steeds even die bonuscode opschrijven en tja daar komen we dan meestal naar een reeks van 3 of 4 caches achter. Ja het is ook een sport voor intellectueeltjes en blijkbaar zijn wij erg.... (mag je zelf invullen)


Gezien de kou laten we het bij deze 200ste vondst voor vandaag en omdat we geheel koud en bevroren zijn besluiten we in Oud Aalden heerlijk koffie met iets lekkers te nuttigen alvorens af te reizen naar Sleen. Alsof mens wist dat we verkleumd aankwamen..... de heer des huizes heeft net de haard aangestoken.
Zeg nu zelf.... is dat gezellig of is dat..... gezellig.

Nog even 2 foto's die ik jullie niet wil onthouden. Op 6 november werd ik verrast oa met deze mooie geocache coin. Ik twijfel nog zeer of ik deze de wereld in zal sturen.

En deze is ook heel hoopgevend. Op de achterkant van de 250ste coin staat de hoopgevende tekst..... Samen op weg naar de 1000ste cache. Vanaf nu dus weer met grote regelmaat op pad.

Dus blijf ons volgen op de blog!

Orvelterzand

De dames reiziger zijn een beetje actiever aan het cachen. Deze week al na het eten een cache gescoord dicht bij huis die we lopend op konden zoeken en vandaag stond eigenlijk een heel fiets-puzzelcache op het programma, maar de stort-regens hebben ons thuisgehouden waar we met onze andere hobby (stempelen) hebben bezig gehouden.

Om 16 uur toch nog in de auto gestapt om een cache in de buurt van Orvelte te gaan doen. Maar oef, wat was het warm toen we buiten kwamen!! Dat hadden we totaal niet in de gaten. Als het regent neem je aan dat het ook wel koud zal zijn, maar niets was minder waar. Net een subtropisch zwembad, zo warm en zo vochtig.
Maar goed, toch op weg om uit te vinden dat we zo dicht bij huis nog zulke prachtige stukjes natuur hebben waar we in dit geval geen weet van hadden. De cache was een multi waarbij we 8 verschillende waypoints moesten opzoeken en daar een aanwijzing kregen voor de uiteindelijke eindcoördinaten. Hier en daar viel het niet mee en ik moest zelfs op mijn rug gaan liggen om 1 van de cijfers te kunnen ontdekken, maar uiteindelijk om 19 uur de eindcache gevonden. Het was peentjes zweten (wat een rare uitdrukking eigenlijk!) en ik voelde me niet zo lekker, maar het was heerlijk om er toch even uit te zijn om een paar uur te wandelen en om onze aantale finds op 181 te zetten.

Hieronder een paar foto's genomen met mijn digitaalcameraatje, maar het geeft jullie even een impressie van onze tocht van vandaag.

Weekje vakantie.

De ene helft van de damesreiziger is een weekje geleden een week op vakantie geweest met haar echtgenoot. In deze natte zomerweken hebben wij toch echt een mooi weekje uitgekozen, hartstikke mooi weer! Heerlijk. Uiteraard kon ik het niet nalaten om ook een paar caches te scoren waarvan eentje toch wel heel bijzonder was. Al rijdende zag ik op mijn telefoon (smartphone met een geo-cache app) dat we langs een cache reden in een mooi stukje natuur langs het water in de buurt van Arnhem. Ik wilde deze niet aan me voorbij laten gaan en al was ik er met mijn hakjes en witte blouse nou niet echt op gekleed, deze moest ik toch even scoren. Op een gegeven moment zag ik in een bosje een oude legertank staan, ja daar moest het wel zijn, mooi plekkie en mijn gps en compas op mijn telefoon wezen ook die richting uit. Een echtpaar (team Brandewijn) kwam me tegemoet lopen en het was al gauw duidelijk dat we daar allemaal om dezelfde reden waren, een cache scoren. "Dat wordt klimmen hoor!" riepen ze nog toen ze me passeerden. Hmm, witte blouse en hakjes of niet, ik was niet zover gelopen om me daar iets van aan te trekken. Maar de lieve cacheleggers hadden een oude fiets tegen de tank aangezet, dus dat was mooi. Via de trapper, op de bagagedrager en toen het zadel belande ik zo op de tank. Team Brandewijn was op haar schreden teruggekeerd, want dat was natuurlijk wel lollig om mij te zien zwoegen. Waar was dat ding nou? Ja hoor, na veel voelwerk had ik het magnetisch fotorolletje te pakken en wat schets mijn verbazing?? Ik was de derde die deze nieuwe cache had gevonden, dus ik had brons gescoord!!! Nou moet je weten dat er veel teams hier expres op lopen. Je kunt nl een berichtje via je telefoon of mail krijgen als er een nieuwe cache gelegd wordt en het is een sport om dan nummer 1, 2 of 3 te worden en dus om goud, zilver of brons te scoren.

Voor mij was dit een zuiver toevalstreffer, maar daarom des te leuker! Was ik iedereen lekker te snel af geweest zonder dit zelf te weten. Yesss. Team Art Journey heeft een third find zoals dat heet. Leuk toch zeker?

Chache in Zutpen bij de stadsmuur

Rondje historisch Culemborg, prachtig!

Mede Geocachers van het Scheper Ziekenhuis

Mijn collega, Laura Lamkin (tweede van rechts), en ik waren gevraagd om een artikel te schrijven voor ons personeelsblad over het Geocachen. Laura kwam met het idee om dit niet met z'n tweeën te doen maar dit alle cacheteams van het Scheper Ziekenhuis die wij kennen, hiervoor te benaderen. Daar Laura veel meer teams kent dan ik heeft zij het voortouw hiervoor genomen en er werd een dag afgesproken waar wij elkaar zouden ontmoeten, en de cache achter het ziekenhuis gelegen opnieuw te "ontdekken"en leuke foto's voor het artikel te maken. Helaas bleken veel teams niet te kunnen komen en beleven we met 4 teams over. In het totaal kennen wij 8 Scheper medewerkers die Geo-cachen, er zijn er vast nog meer.

collega Elsbeth Dijk (overigens geen geo-cacher) maakt de foto's



van links naar rechts: Arjo (team Holewijntjes), ik zei de gek; Laura (team Koos en Laura) en Gea team Geim.



Weer terug naar het Scheper Ziekenhuis.

Wie weet kunnen we ooit een Scheper Ziekenhuis of een ZLM-event organiseren?

Kamp Westerbork

Het is alweer een hele tijd geleden dat we een cache tochtje hebben gemaakt. Na ons Amerika avontuur zijn we druk geweest met van alles en nog wat en ja dan vliegen de dagen voorbij. Op 6 maart zijn we weer gestart met geocaching in Nederland en ja dan zitten we weer vol goede moed en plannen om zoveel mogelijk tijd vrij te maken voor deze leuke hobby waarbij we voldoende beweging en frisse lucht krijgen. Op de 6e maart hebben we maar liefst 3 caches gevonden en tja,....daarna was het weer over en uit. Reden? Nou druk met.... juist van alles en nog wat. Maar tweede Paasdag bij een temperatuur van zo''n 25 graden zijn we dan eindelijk weer op pad gegaan. En met ons nog velen zullen we maar zeggen. We zijn een beetje in de buurt gebleven zodat we niet een lange, warme, kleffe autorit zouden moeten ondergaan. We gaan op zoek naar cache Kamp Westerbork. Het is een multi dus dat is weer puzzelen en vooral optellen en aftrekken en dat kunnen we als de beste :) Het is bijzonder druk bij Kamp Westerbork, zoals Louise mooi weet op te merken; ik kan me wel leukere uitjes bedenken op tweede Paasdag. Ja ik ook maar eh,.... wij zijn hier ook op tweede Paasdag en dit is ook ons uitje. Toch? Maar goed de GPS laat ons het gehele kamp belopen en ik moet zeggen het blijft altijd weer indrukwekkend en eigenlijk kunnen we ons totaal geen voorstelling maken van wat zich daar heeft afgespeeld. Op de heuvel waar vroeger het weeshuis heeft gestaan strijken we even neer om alle opdrachten bij elkaar op te tellen, af te trekken, te vermenigvuldigen te delen en noem maar op. Omdat het soms om 3 cijferige getallen gaat besluiten we het niet alleen bij hoofdrekenen te laten maar toch ook de telefoon erbij te pakken die gelukkig ook een rekenfunctie heeft. Waar zouden we zijn zonder telefoon nietwaar. Uiteindelijk kunnen we naar onze laastste opdracht en door naar de cache. Als we de eindcoordinaten hebben ingetoetst en een minuut of 10 later de GPS horen piepen dan duiken we door een greppeltje de dennenboompjes/struikjes in. Hmm,... ziet er niet hoopgevend uit en van rustig zoeken is geen spraken want er loopt en fiets heel wat volk zo rond en de pendelbus rijdt af en aan. Louise gaat na enig tijd maar even op een stronk zitten en bekijkt haar rekenwerk nog maar eens even. Ah! Daar komt het we zijn slechts 1 getalletje vergeten maar die is van groot belang want we blijken nu dus geheel niet op de juiste plek te zoeken. Opnieuw dan maar weer en de GPS stuurt ons weer een stukje terug en verder het bos in. Dit laatste in positieve zin dan wel. Ik kom mijn grote vrienden weer tegen. Paarden wel te verstaan en zoals ik alijd heb geleerd. Zorg dat er altijd iets tussen jou en het gevaar is . Bij deze mag Louise deze taak op zicht nemen van dat....iets..... Louise voelt zich natuurlijk vereerd maar ik denk meteen pfff. zal niet echt helpen want ze loopt zo onder de buik van dat enorme beest door dus. Maar goed alles verloopt goed. Ik een stuk van het pad het bos in, Louise loopt gewoon op het pad en de ruiters groeten vriendelijk en de paarden keuren ons geen blik waardig. Ach ja, dat kan ook. Als na enkele meters de GPS piept is het tijd om te zoeken. In eerste instantie levert dat niets op. Ja frustratie maar dat is ook alles. Louise besluit weer even op een boomstronk plaats te nemen en ik besluit even een aanloopje cq afstand te nemen om zo te kijken of ik iets van een cachepaadje kan herkennen. De hint is weer eens; achter een boom tussen de dennen. Tja het is een dennenbos dus achter welke boom en tussen welke dennen nietwaar. Maar ik zie een gaatje, paadje en jawel wat takken en bladeren en jippie. Hebbes! We halen er nog een travelbug uit altijd leuk om daar weer wat mee te doen nietwaar. Na de vondst is tijd om huiswaarts te keren. Al met al een mooie wandeling in perfect weer. Bij thuiskomst zijn we blij dat de schoenen uit kunnen en strijken we neer op de luie stoelen in de tuin met als gevolg..... kort en heftig slaapje. We hebben ook wel weer de smaak te pakken en zullen proberen ook in de avonduren weer eens een cache in de buurt mee te pakken want er ligt nog genoeg. Hieronder even een impressie van Kamp Westerbork.

We zijn weer thuis.

Even een berichtje om jullie te melden dat we weer thuis zijn. Zaterdagmorgen al vroeg de auto opgehaald uit de parkeergarage en terug naar het hotel gereden om Jeanette en de koffers op te pikken. De reis naar Hertz bij het vliegveld was toch verder dan ik dacht, toch wel zeker 10 kilometer of meer. Daar aangekomen werden we vlot geholpen en kregen zelfs 25 dollar korting omdat ik melde dat de mevrouw van de Tom Tom nog niet geleerd had waar er eenrichtingstraten waren in San Fransisco. Zowieso in stadsverkeer had mevrouw best moeite af en toe. Verontschuldigingen en gelijk zonder dat wij er om vroegen een korting. Toch netjes.
Waar we in het verleden op andere vliegvelden door busjes heen en weer naar de autoverhuurbedrijven werden vervoerd naar het vliegveld, bleken we nu met een "lucht"trein vervoerd te worden naar de terminal waar je moest zijn. Prima geregeld. Alleen bleken wij te denken dat we internationaal vliegverkeer waren.. Onze vlucht stond ook niet op de borden, hmmmm, zouden we daarom gisterenavond niet online hebben kunnen inchecken? Dit klopt niet, dus ik plant Jeanette op een bankje, ze is nog gauw moe en ga even informeren. Blijkt dat als je eerst van San Fransisco naar Minneapolis vliegt je natuurlijk domestic verkeer bent, dus hup opnieuw in de lift en in de trein naar een volgend terminal. We  hadden tijd zat dus geen probleem.
Eerst maar even een kopje thee met ontbijt en toen gaan inchecken. En je raad het al: Jeanette mag zo mee, maar ondergetekende moet zich bij Special Services melden. Daar zit een sjacherijnige mevrouw die mijn e-ticket en paspoort aanneemt en deze grondig bestudeert met behulp van een schempje die ik natuurlijk niet kan lezen. Het duurt een poos en dan vraagt ze of wij iets veranderd hebben aan onze trip en schema? Nee hoor, maar er was in Amsterdam ook al een probleem en het had iets met een verkeerde nummer of zo te maken. Erg meedeelzaam was ze niet en ging na een poosje weg. En het duurde en het duurde en ik werd toch lichtelijk zenuwachtig. Je zult iets op je kerfstok hebben, dan sta je daar helemaal nerveus te wezen.
Na zeker 20 minuten kwam ze weer. Niets van sorry dat het zo lang duurde, niets van: het is opgelost hoor. Nee haar reaktie was: U bent helemaal niet in Vegas aangekomen, u bent niet op komen dagen voor deze vlucht en daarom hebben ze alles geannuleerd. Ik sputter nog tegen, ja zeker ben ik via Vegas binnengekomen, samen met deze dame hier. Ze bromt nog wat, ik zeg nog wat en dan opeens kattig: Nou ik vertel u gewoon hoe het zit, het is inmiddels opgelost. Zonder een glimlach zonder een uitdrukking op haar gezicht, nee deze dame had echt plezier in haar werk, dat kon je uit alles opmerken.
Maar goed, ik mocht zomaar mee, dat was dan toch wel weer fijn nietwaar?

Blijkt onze vlucht gelijk al een uur vertraging te hebben en dat terwijl we in Minneapolis maar ongeveer anderhalf uur tijd hebben voor de overstap. Hmmmm, als dat maar gaat lukken.
Al met al stijgen we nog later dan die uur vertraging op, maar ze kunnen in de lucht wat tijd in halen, maar toch...
Er zitten 3 Nederlandse jongens achter ons die toch wel wat lacherig en zenuwachtig grapjes over vliegtuigen die neerstorten enz. hebben. Ik hoorde al aan hun accent dat ze niet uit het westen of zo kwamen en vroeg mij al af of het Drenthen waren.
In Minneapolis aangekomen bleken er al een stuk of 5 van die karretjes voor ons klaar te staan zodat alle Nederlanders aan boord als een gek naar terminal F12 vervoerd konden worden om de aansluitende vlucht naar Amsterdam te halen. Wij zitten met die 3 jongens in hetzelfde karretje en ik vraag, waar wonen jullie in Nederland. Blijken ze uit Emmen (10 km ten oosten van Sleen) te komen en dezelfde steden als wij bezocht te hebben en ook nog Miami ??en New York. Grappig toch?
In Zwolle op het station staan we in de lift met een mevrouw die ook op dezelfde vlucht zat en die woont in Ter Apel (15 km ten oosten van Sleen). Heel Drenthe was zo'n beetje in de USA! Ha, ha.

In Amsterdam bleek het behoorlijk te waaien dus onze vlucht was nogal Bumpy zoals de piloot ons waarschuwde, nou dat viel niet mee, knap stukje vliegwerk!
En toen in de beroemde nederlandse trein. Ja hoor, we konden wel helemaal tot Amersfoort, maar door werkzaamheden aan het spoor konden we dus niet rechtstreeks naar Zwolle, maar moesten naar Deventer en toen naar Zwolle. Fijn om weer in Nederland te zijn en te merken dat er dus niets is veranderd gelukkig!!

Om 14.30 uur werden we opgehaald door Jos en Ben uit Zwolle en het was een heerlijk weerzien.
We zijn inmiddels al een paar dagen thuis en aan het werk, maar we kunnen terugblikken op een heerlijke vakantie!!! Dank voor het meereizen, we hebben genoten van alle reakties die zijn achtergelaten.

Laatste dag in SF

Yeap, I'm still alive hoor mochten jullie gaan twijfelen.... Ben nog altijd verkouden en hoesterig maar goed we gaan gewoon weer op pad. Vandaag willen we wat cachen en naar Golden Gate Bridge. De plannen om te fietsen laten we varen want ik geloof niet dat ik de energie heb op heuvels te trappen. Op Union Square trachten we de eerste cache te scoren. Het is een moeilijke en het is een drukke plek. Veel mensen die hier rond hangen, op bankjes een boekje zitten te lezen en toeristen die de nodige foto's maken. Echt goed onopvallend zoeken zit er dan ook niet in dus,.... hop op de cable car springen dan maar. Wat een geweldige rit en nu realiseer je je pas hoe enorm steil de straten zijn. Ik sta op het achter balkon en heb de grootste moeite me tegen de wand te drukken om niet voorover de vallen. Je moet er niet aan denken dat de remmen het opeens begeven. Dat is het echt...VAN ONDEREN......... Louise heeft veilig een zitplaats gekozen. Bij Fisherman's Warf gaan we er uit. We gaan even terug naar de volkstuin cache om onze gedropte TB's eruit te halen. Bij het loggen gisterenavond op de geocache site bleek dat de TB's die daar inkomen allemaal verdwijnen. Hmmm, dat zou zonden zijn van onze TB. Gelukkig blijken ze er nog in te zitten dus hop mee en op naar een veilig cache. We lopen richting Golden Gate Bridge en onderweg pikken we nog 2 caches op die gelegen zijn opp weer drukke plekken zoals een football veld en een speeltuin waar net tientallen kinderen hun energie kwijt moeten onder toezicht van hun juf of nanny. Niet te opvallend hier rond neuzen want dan denken ze dat we kinderlokkers zijn of zo. Het lukt op de caches ongezien te loggen. Via de luxe jachthaven gaan we op zoek naar cache sound beach. Deze ligt op een soort van betonnen pier. In de loggevens staat dat op 29 januari iemand hem niet heeft kunnen vinden en hij waarschijnlijk geript is. Toch gaan we een poging wagen. Helaas zijn er mensen in de buurt die op hun gemak gaan zitten picknicken. Paps, mams en zoon. Op de plek waar de cache zou moeten liggen staat een man een boek te lezen. Schiet dus ook al niet op. Als we langs het gein lopen zegt de vrouw dt we even op de stenen van een inham moeten gaan zitten en ons oor bij de gaten moeten houden. Geweldig, je hoort het water enorm bonken en het is net of er een kudde olifanten staat te bulderen. We raken met deze mensen aan de praat en wat denk je wat, zoonlief is ook een cacher en deze hebben zij al eens eerder gevonden. Als de boekenlezer weg is gaat Louise met de zoon op zoek en noppes nada. Hij is inderdaad weg. De famillie woont een uurtje rijden ten zuiden van SF en de zoon heeft zelf ook caches. Wij geven hem onze TB zodat hij dit in een van zijn caches kan droppen. Helemaal geweldig en nu maar eens kijken hoe lang deze TB onderweg is om terug te komen naar Sleen. Via de Golden Bridge Promenade (zo'n 4,7 mile) wandelen we richting Palace of fine art. Een geweldig prachtig on-San Francisco's gebouw. Niet slecht wonen hier in de omgeving. Ook hier is een cache en deze hebben we heel snel te pakken. We lopen, lopen en lopen en hoe dichterbij de Bridge hoe indrukwekkender hij wordt. We besluiten om er toch ook nog even een stukje over te lopen. Het is een behoorlijk hoogte moet ik zeggen. Wel een enorm lawaai van al dat verkeer en dat de stank van de auto's. Inmiddels is het zo rond half 5 en hebben we het el gehad. De stand is 18000 stappen en iets meer dan 12 kilometer gelopen. We gaan op zoek naar een bus. us hokjes zat en volgens de borden zouden we bij C moeten op stappen. Busje komt, wij vragen; naar Sutter Street? No jullie moeten de citybus hebben 28 bij B. Okee wij naar B. Eerste bus 28;naar Sutter Street? No 28 naar Fort Mason. Okee, tweede bus 28; naar Sutter Street? No 28 komt er zo aan. En jawel bingo de goede 28. Heerlijk we zitten en zijn van onze voeten af. Na enige tijd stopt de bus en vrijwel iedereen stapt uit. Een paar mensen doen navraag bij de chauffeur en we moeten overstappen naar lijn 30. Okee de hele meute naar de overkant. Busje komt: naar Sutter Street. No 30 aan de overkant. Pffff, de hele meute weer naar de overkant van de straat. Godszijdank zijn we niet de enige die niet uit het openbaar vervoer systeem komen. Bus komt en een gezellig ronde zwarte dame die zichtbaar plezier heeft in haar werk, yeah,yeah,yeahed iedereen naar binnen en we reizen allemaal op het zelfde kaartje verder en ze geeft een gil als we bij Sutter Street aankomen. Een uur later arriveren we en we gaan direct door naar Lori's Diner waar we ons tegoed doen aan Fish and Chips.

We hebben nog lang niet alles gezien van SF maar ja dat weet je als je slechts 2 of 3 dagen hebt. Ik zeg maar zo; weer een reden om nog eens terug te komen.

Nog even wat foto's van deze dag. Leuk dat jullie met ons mee hebben willen reizen en tot gauw.

San Fransisco Fishermans Warf

Een niet zo'n vroege start vandaag. Jeanette voelt zich al heel wat beter, maar langzaam aan dan breekt het lijntje niet.
Vandaag te voet naar Fishermans Warf om ook een paar caches te scoren. Het was heerlijk weer, maar ik heb toch in de loop van de middag nog een goedkope fleece gekocht daar ik het behoorlijk koud kreeg. Ik volsta met het feit dat we 4 caches hebben gescoord, waarvan 1 op een tuinterras op de 15e verdieping van een gebouw in de financiele sector. Echt een plek waar we normaal niet van het bestaan afgeweten zouden hebben als we geen geo-cachers zouden zijn. Er zijn nl overal in de stad "public open spaces. Sinds 1985 is het verplicht om 1 vierkante foot, voor het publiek ter beschikking te moeten stellen per 50 vierkante foot verbouwde commerciele ruimtes. Deze public open spaces kunnen overal zijn, binnen, buiten of soms bovenop gebouwen en worden aangegeven door een koperen plakaat in de muur. De foto zit op Jeanettes toestel en die ligt inmiddels op 1 oor. Het was voor haar toch nog een erg enerverende dag. Ach ja, we hebben dan ook wel weer 10 km gelopen, en het is hier nou niet overal even vlak te noemen. Hieronder een paar foto's van onze dag, veel kijkplezier.

China Town

Jeanette denkt dat ze voorop de Titanic staat, toch koorts misschien? Ik laat haar maar in die waan.

Zeehondjes, eeen grote actractie hier.

De laatste cache van vandaag in een publieke tuin, mooie verborgen locatie.

Morgen naar de Golden Gate Bridge.

Van de nood een deugd maken....

Even een vervolg op onderstaand bericht, die moet je dus niet vergeten te lezen, maar daar ik doordat arme Jeanette ligt te pitten een avondje 'vrij' heb, heb ik van de nood maar een deugd gemaakt.
Eerst zoals gezegd voor ons beiden een tuna salad sandwich gehaald bij WallGreens met voor J een lekker yogurtje en voor mij een appel en sinasappel als toetje (ook die zijn hier mega groot, ha, ha), ben ik daarna gaan douchen.
Nu neem ik altijd als ik op reis ga om ruimte in mijn koffer te besparen allerlei monstertjes mee die je hier en daar gratis krijgt bij de Douglas enz. Lekker alles opgebruiken en dat bespaart je weer gewicht op de terugreis. Ja, ja en dan op het laatste moment toch maar al je vaste tubes toch maar inpakken want je kunt maar niet weten waar je terrecht komt, ergens waar bijvoorbeeld niets te koop is. Ik trap er altijd weer in, heb dus altijd weer van alles teveel bij me, denk elke keer, dat doe ik dus niet weer, hier is op elke hoek van de straat 24 uur per dag van alles en nog wat te koop.
Maar goed ik dwaal af, de monstertjes dus: elke avond smeer ik me nu dus in met Oil of Olaz Total Effects 7x, fight the 7 signs of ageing. Thuis gebruik ik gewoon iets van het Kruidvat of Lidl, dus mensen ik kom onherkenbaar weer in Nederland aan, dat kan gewoon niet anders.
Na het douchen en haar wassen mijn haar bewerkt met mijn nieuw gevonden mousse van Aussie, instant freeze, ja helemaal uit Australie gekocht bij Wallmart, geweldig spul, wil een krat importeren!!!!!
Toen weer een duik in mijn tasje met monstertjes, he wat zie ik daar, Face Lift Mask van Medex, ook dat gaat er op en na een poosje er weer af om de bovengenoemde nachtcreme er op te smeren. Wenkbrauwtjes geepileerd en hier zit ik dan strak en gelift te wezen met mijn tuna sandwich die op mij wacht.

Heel sneu voor Jeanette, maar deze avond is voor mij zo gek nog niet........

Berkley

Vanmorgen een beetje kalm begonnen, want Jeanette is al dagen snot verkouden, maar gisteren en vandaag is ze begonnen met hoesten en voelt zich niet zo goed. We werden overigens om 7 uur al wakker gebeld door iemand die het tijdsverschil niet goed had berekend. Nog even blijven liggen in de overigens heerlijke bedden, maar om half negen ben ik maar onder de douche gesprongen. Jeanette doet het nog wat kalmpjes aan en ik hannes nog wat met de computer, want we hebben opeens geen verbinding meer. De frontdesk doet erg hun best voor ons, zowieso ontzettend vriendelijk en behulpzaam personeel hier in het hotel, en nu werkt alles weer naar behoren. Ja wat moeten wij zonder internet he? Dan horen jullie opeens niets meer van ons.

Ons ontbijt maar weer in de diner hiernaast, waar je gelukkig ook gewoon een bagel met creamcheese kunt bestellen, want al die eieren, pancakes enz is niet goed voor een mens nietwaar. We laten ons graag nog 3 keer van die enorme mokken koffie gratis bijschenken, we zijn tenslotte nederlanders en het smaakt ons goed. Hierbij nog een paar foto's van de diner in z'n geheel.

 Toen te voet op weg naar Hertz die hier om de hoek ook een dependence heeft om te vragen of het goed is dat we vanavond de auto hier afleveren ipv op het vliegveld, want na vandaag denken we de auto niet meer nodig te hebben, alles is hier te voet of met de tram te doen en dan laten we ons voor het bedrag wat we met de parkeergarage en de dagen mindering op de huur lekker zaterdag met een taxi naar het vliegveld brengen. Ja hoor, dat kon, geen enkel probleem. Nou da's fijn geregeld, wij halen dan de auto uit de parkeergarage en gaan opweg naar ons doel van vandaag, het plaatsje Berkley zo'n 16 km ten noorden van San Fransisco te bereiken via de Bay Brigde. Daar zou een hele grote scrapbookwinkel zitten en we zagen dat er nog een stempelwinkel zou zijn, dus die pikken we toch mooi even mee.
Prima tocht over de Bay Brigde, helaas geen vergezichten daar er een hoge railing is, waar niet overheen te kijken  valt. De stempelwinkel blijkt echter alleen een kantoorstempelwinkel te zijn dus we rijden gauw door naar de 4th street om daar vlak naast het pand van Scrapbook Territory te parkeren. Jeanette moet ernstig nodig naar de wc en de restroom  inside is voor employees only. Hmm, is het bij Art Journey toch mooi anders geregeld, mag je als klant gewoon plassen en tegenwoordig ook al in een heerlijk verwarmd toilet. Jullie zijn toch wel verwend hoor, ha, ha.
Maar goed, we gaan dus eerst maar een restaurant opzoeken en die zijn er genoeg op de gezellige 4th street. Maar net terwijl wij een leuke koffietent willen in gaan worden we door een "dakloze?" aangesproken, nee hij wilde geen geld maar had zo'n honger, of wij geen eten voor hem wilden kopen. Ik zei: kom maar mee, want geld geven, ja waar besteden ze het aan? Maar eten kan hij van me krijgen. Maar gelijk dat ik met hem opliep kreeg ik al een beetje argwaan, mijnheer wist precies waar hij heen wilde, nee niet deze maar de zaak daar verder op, een soort van "delicatesse" zaak waar je ook broodjes en salades kon kopen. Hij wilde nl een salade. Arme Jeanette staat nog buiten haar plas op te houden, wist ik veel, ik denk ze zoekt wel een toilet op. Goed gekke Henkie (also known as Louise) staat daar voor de salades, zegt opeens een vrouwtje tegen de "dakloze", ik heb hier een salade voor je hoor! Had hij het ook al aan iemand anders gevraagd en die had hem niet meegenomen zoals ik maar was al wat gaan kopen om het bij hem af te leveren. Ik nog, nou ja dan heb je wat je hebben wilt toch? Nee, hij wou van mij wel een broodje, salami en kaas graag. Ja ik hoor jullie al grinniken, maar zeg nou eens nee, dat doe je ook niet. Ik voelde me de hele week al zo rot als je al die arme mensen hier overal zit zitten en liggen. Dus ik zeg tegen het meisje achter de balie, geef hem maar een broodje, ik ga er niet op wachten en dan betaal ik het alvast bij de kassa. Ik krijg een stickertje mee om af te rekenen en bij het voorbijgaan aan de man met de salade mevrouw hoor ik haar nog zeggen: ik heb je ook nog lekkere olijven erbij gekocht hoor, ze zitten in de zak. Hmmm, ik weet het niet, straks gaat hij naar huis en zegt tegen z'n vrouw: heb weer lekker gelunched op kosten van die gekke touristen. Maar ja, dat is mijn probleem niet, ik wilde deze keer hier niet aan voorbij gaan, al lijkt het achteraf misschien geen zuivere koffie. Bij de kassa moest de cassiere ook nog weten of het een warm of koud broodje was, ja dat wist ik niet en kon me niet schelen ook, ik wilde weg, Jeanette moest nog plassen enz. Blijkt dat over warme broodjes nog tax berekend wordt en over koude niet. Hmmm, hoe was het ook alweer? Het leuke van vakantie is dat het anders is als thuis!

Na ons kopje warme thee en Jeanettes enorme blaaslozing weer opweg naar Scrapbook Territory, een enorme winkel, zeer gesorteerd in scrapbook materialen en stempels. De winkel was zeer compleet, erg groot zoals gezegd maar niet echt gezellig of warm ingericht. De eigenaresse was ook net terug van de CHA en liet mooie werkstukken van haar workshops daar zien. We gaan echter zonder iets te kopen er weer uit, ik heb immers zelf een winkel vol thuis in Sleen en we kunnen maar weinig extra's mee terug nemen in de koffers.
We hebben verder heel gezellig nog andere winkels bekeken waaronder 2 winkels vol papier, een winkel met calligraphy en stationairy, 2 boekenwinkels enz. enz.
Ik heb nog een sandwich gegeten maar Jeanette houdt het maar bij thee en begint er steeds vermoeider uit te zien en wil overal ook graag gaan zitten. We besluiten dan ook om rond half vier weer richting San Fransisco te rijden, rijden nog verkeerd en komen over een heel ander brug weer terug, geen idee hoe die heet en het kostte ook nog 9 dollar tol.
San Fransisco was weer zeer druk bij binnenkomst en het kost ons even tijd om de Hertz weer terug te vinden, want we wisten wel de straatnaam maar niet het huisnummer en de straten zijn hier zeer lang kan ik je vertellen. Maar goed, het koste wat moeite, maar we vonden het en ik reed de auto naar binnen, alles uit de auto gepakt en naar boven naar het kantoor.
Zo zei de jongeman achter de balie: u zou deze auto toch oorspronkelijk weer terugbrengen op het vliegveld? Jazeker, dat klopt, maar we zijn hier vanmorgen geweest en uw collega zei  dat dit wel kon. Welke collega was dat? Ja die mevrouw die daar rechts zat, we hadden geen naam gevraagd. Nou dat kon allemaal wel maar dan moesten we 300 dollar bijbetalen!!! Duhhh, dat waren we natuurlijk  niet van plan, wij dachten dat we zelfs geld terugkregen! Voor 16 dagen huur betaal je 230 dollar, maar wil je een auto 5 kilometer bij je oorspronkelijke aflever adres afleveren, betaal je 300 dollar extra, dat staat in je contract. Hmmm, gaan we mooi niet doen natuurlijk en we halen de RV weer uit de garage en gaan lekker terug naar de parkeergarage. Ja als je die terug kunt vinden!  ik zal jullie de details maar besparen, maar omdat we niet meer wisten welk nummer ons hotel had in Sutterstreet en maar een (veel te hoge) nummer hebben ingetoetst in de tom tom, omdat alles hier 1 richting straat was, omdat het heel erg druk was, omdat Jeanette niet haar heldere zelf was, koste ons  deze zoekerij zeker een uur extra en dat voor een paar blokjes om. Ik hou het er maar op dat we zeer opgelucht waren toen de auto goed en wel weer in de parkeergarage stond en die halen we er niet weer uit voordat we zaterdag richting vliegveld gaan.

heel veel lint in de scrapbook winkel, wou dat ik zo'n wand in de winkel had!

We waren rond 18 uur terug  in het hotel waar Jeanette meteen het bed is ingedoken, de meest rechtse op het plaatje hieronder, en ze ligt nu diep in dromenland. Ik ga straks hiertegenover bij Wallgreens (officieel een apotheek, maar ze verkopen echt van alles) die 24 uur per dag open is nog wel een salade en broodje halen en duik met een boek mijn bed in, ook heerlijk. Morgen hoop ik dat Jeanette weer wat beter is zodat we San Fransisco nu te voet en met de tram en misschien zelfs met de fiets kunnen gaan verkennen. Wordt vervolgd.........