Askartelu

Vandaag is DE dag. De craftshow van Helsinki. Na een goede nachtrust een heerlijk ontbijt wandelen we samen met Linda van Lost Coast Design langs het water in een warm, zeg gerust heet, Helsinki naar de hal.

Wat kunnen we verwachten? Hmmm,..... niemand weet het. Al snel komen we erachter dat het goed warm is binnen en dan zijn er nog geen mensen. Afin, water zal ons redden nietwaar. Tijdens een snelle rondgang kom ik er al snel achter dan er weinig tot geen concurrentie te verwachten valt. Ik kan ook niet echt warm worden, cq koortsig worden van wat ik zie. Nou ja als de bezoekers dat maar wel worden. Louise gaat bij binnenkomst van de eerste bezoekers al helemaal los in de Teykol demo.

Zoals op vele ander beurzen vinden ze ook hier de Teykol truc een wonder. We moeten eerlijk zeggen dat het nou niet echt storm loopt op deze beurs maar ach wat niet is kan nog komen en als het niet komt dan is het gewoon niet he..... Zo nu en dan loopt het water van de rug staat het water onder de borsten en is het op de bovenlip een snel stroomende rivier. De vraag is, komt het door de 25 grdaen hier binnen in de hal of is het weer de bekende; it comes in flashes. we zullen het nooit weten.
Boven in de hal komen allerlei scrapbook dames bij elkaar om samen te scrappen. Van boven af heb je zicht op de hal. Dit is 1 helft. De ander helft ziet er trouwens hetzelfde uit hoor. We kunnen de eerste dag beschrijven als warm en rustig. Laten we hopen dat het morgen iets meer gaat spetteren. Ja niet van de regen hoor maar van het aantal bezoekers. Om 18.00 uur is het afgelopen en kunnen we de wandeling langs het water weer starten. In het hotel is het een kwestie van opfrissen en de heren ophalen voor het avondmaal. we gaan die lekker kippenpoten in de supermarkt ophalen waar we gisteren bij stonden te kwijlen. kijk en daar heb je dan weer die provinciaaltjes he,... die denken blijkbaar dat op zaterdagavond om half 8 de supermarkten gewoon open zijn. Dom, dom, dom. Natuurlijk niet is in Nederland vast niet anders. Hmmm, geen picknick met pootjes. Wat heen en weer lopen om eten te scoren maar dat lukt dus echt niet. na kort telefonisch overleg met de mannen die al een plekje aan het water aan het scoren waren toch besloten een tafeltje te bezetten bij het Nepalese restaurant in de straat. Gelukkig plaats genoeg en het eten is nog lekker ook. De thee en koffie na zijn een waar avontuur oftewel niet te drinken maar ook dat moet je een keer meegemaakt hebben. Het is inmiddels 22.00 uur en de temperatuur is nog altijd 25 graden dus we gaan lekker binnen Boeren Bridge spelen.