Afsluitdijk avontuur

Zaterdagavond na de Make a Card Day bij Art Journey ben ik afgereisd naar het verre westen. Nog altijd hadden we TB Sharkie in ons bezit die ergens bij water cq de zee in een kistje gestopt moest worden. Nu had ik 3 weken geleden op weg van het oosten naar het westen al een poging gedaan op de Afsluitdijk echter de parkeerplaats was toen stampvol, het was zeker windkracht 9 en het kwam met bakken uit de lucht. Ik dacht toen, Sharkie moet maar even wachten. Na enkele dagen moest ik weer van het westen naar het oosten en dacht, dit is mijn kans,...... maar aangezien dat op zondag 9 mei was en het Moederdag was en de gehele nederlandse bevolking op weg was waar dan ook naartoe................... Parkeerplaats vol, heel veel mensen op de been kortom, Sharkie moest toch nog maar even wat langer op het droge blijven. Maar nu was het dan zover. Zaterdagavond wie zal er nu toch op de Afsluitdijk zijn. Nou inderdaad niemand maar.... Jawel ergens ter hoogte van Joure werd het al behoorlijk nat en toen ik halverwege de Afsluitdijk was kwam het weer met bakken de lucht uit. Hmmmm,.... toch is dit mijn kans want er is nu helemaal niemand te bekennen ik kan tot op de 2 meter bij de cache komen. Hop, uit de auto GPS in de hand en zoeken maar. Dat is niet zo makkelijk. GPS heeft wat moeite dan weer links dan weer rechts dan weer achter dan weer voor. Ik loop een paar keer heen en weer ook om even van afstand te kunnen benaderen. Ik denk een cache paadje te zien maar dat loopt door tot in het water. Her en der wat stenen dus ik tik er met de voeten tegen maar geen beweging in te krijgen. Even weer terug de weg op en wat zie ik in mijn oog hoek...............een bestelbus met donkerblauw en rood met witte strepen. Hij komt heel langzaam mijn kant op rijden. Ik kijk verder niet op of om. Hurk een paar maal aan beide kanten van een ijzeren loopbrug niets noppes nada. En Sharkie maar spartelen in mijn jaszak. De bus rijdt zeer langzaam voorbij duh,.... de weg loopt dood dus ze moeten keren en als ik net weer op de verharde weg sta stoppen zij ook natuurlijk. Tja kan me dat wel voor stellen hoor, rij je daar boven op die dijk zie je beneden iemand in een kikkergroene regenjas op de hurken onder een brug kijken en naar het water toe lopen ja als je dan bij de MARECHAUSSEE zit moet je natuurlijk even kijken of er niet een of andere idioot een bommetje plaatst op een stuk afgrijselijk niemandsland nietwaar. Tis niet te geloven toch, vrijdag de beveiliging van Drenthe en vandaag de Marechaussee. De heren draaien de raampjes naar beneden en stellen de intelligente vraag; bent u op zoek naar iets? U heeft een GPS zie ik. Jazeker zoek ik iets, een schat, en jazeker dit is een GPS. Het is niet te geloven maar de bestuurder van dit busje heeft wel eens van geocachen gehoord. Ik leg hem dus even uit wat het is en omdat Sharkie zo aan het spartelen is in de jaszak laat ik hem die even zien en vertel het verhaal van Sharkie en zijn wens op bij de zee te mogen wonen. De man kijkt me aan alsof hij denkt dat hij met de dorpsgek te maken heeft. De heren krijgen het vast koud met de raampjes open en besluiten met mij succes te wensen met de zoektocht en ze verdwijnen weer in het niets. Ik ben inmiddels redelijk doorweekt maar doe nog een laatste poging. Geocachen is leuk alleen op zo'n winderig stuk niemandsland waar de regen met bakken naar beneden komt en waar je moet zoeken tussen de brandnetels die zo'n 50cm hoog staan, vergaat je toch wel een beetje de lol. De laatste poging levert helaas ook niets op tenminste, geen cache, wel doorweekte lerenlaarzen en,..............brandnetel polsen.
Sharkie moet dus nog even geduld hebben. Ik zal in Noord-Holland op zoek gaan naar een mooie waterplek voor hem.