Een vakantie vol contrasten.

Grotere constrasten kun je je haast niet voorstellen in deze vakantie die toch nog maar zo'n vijf dagen oud is. Eerst Las Vegas met al z'n gekkigheid, lampjes en rumour, dan Death Valley waar het gewoon dood en doodstil is om je heen. Echt ik geloof niet dat dit ergens in Nederland zo te vinden is, deze stilte. Je hoort werkelijk niets. Zelf geen insecten of vogels, ze zijn er overdag gewoon niet. Heb welgeteld 1 vlieg gezien. Natuurlijk zullen ze er wel zijn, maar door de droogte en de hitte zijn ze overdag in ieder geval niet merkbaar.

Maar goed, jullie hebben nog het 1 en ander van ons te goed.

Gisteren morgen dus om 4.30 opgestaan omdat we de zonsondergang in Death Valley mee wilden maken en vooral bij de Duinen Mesquita Sand Dunes genaamd. We waren daar eergisteren ook al geweest aan het einde van de dag, maar Jeanette had gelezen dat het daar bij zonsopgang spectaculaire beelden op moest leveren en daar zij fotografie als hobby heeft.....
Het was dus een korte nacht. Ons ontbijt bij de naastgelegen Subway gehaald (werkelijk, je denkt als je Subway hoort dat je in een stad bent, maar mensen we zaten in een gat van een dorp, niet voor te stellen, maar wel een Subway, en een hotel annex casino, terwijl ze in caravans en hutjes wonen, onvoorstelbaar!) Een footlong broodje per persoon door midden laten snijden, 1 als ontbijt, 1 als lunch (nee doet u maar de helft van die pastrami die u er op wilt doen, en dan nog heb je een half pond vlees op je brood) en daar gingen we, "broodje" in het vuistje achter het stuur. Het vroor op dat moment 3 graden.
En dan  denk je als je daar aan komt dat je de enige twee gekken bent die zo vroeg opstaan om een paar foto's te maken, nee hoor, er zijn al 4 auto's ons voor en er zullen nog een paar volgen. En dan hebben wij gewoon twee fototoestellen mee, de rest zeult met statieven het mulle zand door.
Maar mensen het was het dubbel en dwars waard, gewoonweg prachtig. We hebben daar 2,5 uur rondgesjouwd, hoge duinen beklommen, fotos gemaakt, en echt genoten. Het natuurschoon, hoe dor en droog dan ook is in Death Valley adembenemend mooi.

Ok tijd voor een kopje koffie dus even doorgereden naar Stonepipe Wells op een kilometer of 2 afstand. De eigennaar van het restaurantje hoorde aan onze accent dat we uit Nederland kwamen en vroeg of we nog stroopwaffels (lees woffels) mee hadden genomen, maar jammergenoeg niet. Heb een deal met hem gemaakt dat als we (volgend jaar?) weer komen en we stroopwafels meenemen we gratis bij hem mogen ontbijten. Ach ja het handelen zit me in het bloed nietwaar?
We ontmoeten daar een ouder echtpaar, Jan (vrouwelijk) en Ken, nou ja Ken hadden we in de duinen al ontmoet en hem gevraagd een foto van ons te nemen boven op de duinen. Jan hoorde ons aan de restaurant eigenaar vertellen dat we uit het noord-oosten van Nederland kwamen, en zij, Jan dus, was ooit een paar weken in Hardenberg geweest. Leuk gesprek gehad en wij zijn bij hun uitgenodigd als we volgende week in San Fransisco zijn. Weet niet of het er van komt hoor.

Koffie op en rijden maar naar een historische Borax mijn en daar na naar Zabrinkski Point waar je het meest prachtige uitzicht van heel Death Valley hebt. Wow, wat mooi mensen, je wordt er stil van.
En nu blijk je daar ook een mooie "wandeltochtje" of tewel een hike van 2.5 mijl te kunnen maken door Canyon. Nou moet je je niet voorstellen dat dit een wandeltochtje door de Drentse bossen is, maar dat dit over behoorlijke hoogten gaat, maar goed, 2.5 mijl moet te doen zijn. En goed voorbereid als we zijn nemen we onze andere helft van ons subway broodje mee, water, ontbijtkoek en Jeanette denkt er zelfs aan om met de gps de parkeerplaats vanwaar wij starten te markeren zodat we altijd onze weg terug kunnen vinden. Ja, ja....
Leuke wandeling, maar we komen wel erg weinig bordjes tegen, dit zou in Nederland wel anders geregeld zijn roepen we nog, maar onze gevleugelde uitdrukking: Het leuke van vakantie is, is dat het anders is als thuis herinnerend klagen we niet maar lopen moedig door. Ik roep ook steeds, ja hoor, we gaan goed, er is geen andere afslag geweest en we gaan steeds best wel links om (het was immers een loop (lees loep oftewel kringetje) die we moesten lopen.
Hmm dit duurt volgens mij wel erg lang roept Jeanette af en toe, en ik weer: nee joh, we gaan vast wel goed. Weet je wat, we eten hier op het richeltje ons broodje subway op en kijken dan wel verder. Jeanette kijkt op de gps en ziet dat we 32km van onze beginpunt af zijn terwijl mijn stappen teller vertelt dat we ongeveer 5 km in rondjes hebben gelopen,, dat kan dus niet kloppen (goddank). We grappen een beetje zenuwachtig over ijscokarretjes  die om het hoekje zullen staan, maar ondertussen weten we niet zeker of je we door zullen lopen of maar op onze schreden terug zullen keren. Wacht we horen stemmen, en wij weer grappen over SOS tekens op de rotsen tikken, helluuuuup gaan roepen enz. We kijken om het hoekje van de rotswand en zien twee jongens die een paadje omhoog willen klimmen totdat ze ons zien.
Komen onze kant op en blij zijn dat ze ons zien want ze waren min of meer verdwaald en wilden bijna de verkeerde kant op gaan. Ja maar, wij weten ook niet zeker of we goed gaan werpen we nog tegen. Zij vragen nog: jullie komen toch ook van de parkeerplaats af, en ja dat konden we beamen, maar dat garandeert natuurlijk niets. Maar goed, we laten ze grootmoedig voor gaan want ze hebben haast, waarom horen we later overigens.
Het klauteren en klimmen wordt steeds uitdagender, de stappen en sprongen die genomen moeten worden steeds avontuurlijker. Op een gegeven moment halen we de jongens in die voor een afgrondje staan. Wij hadden al besloten weer terug te  gaan, maar zij zagen rechts een weg lopen dus we waren volgens hen bijna "thuis". Zij weer met gezwinde spoed voor ons aan en ja hoor we konden paralell aan een weg via een pad naar de parkeerplaats...... en ja wel de parkeerplaats waar de heren hun auto hadden staan, maar niet de parkeerplaats waar wij  waren gestart. We nemen een kleine eindsprint om de jongens a1an te kunnen spreken want we hopen op een lift, maar helaas  van de heren moet een vliegtuig halen in Las Vegas en de tijd was al kort vandaar hun haast, maar ze wisten hoe wij bij onze beginpunt moesten komen, hier gewoon de canyon weer in dwars doorsteken een tochtje van 3,5 mijl. Ok er zit niets anders op, we krijgen hun wandelkaartje mee en gaan weer moedig op pad. Zijn jullie al moe??? Niet zo  moe als wij waren. Dachten we dat het eerste gedeelte van onze hike zwaar was? Nou dat was peanuts vergeleken bij wat we nu moesten klimmen. Ik mag zeggen dat ik bijzonder trots op mezelf ben en zeer blij dat ik 24 kilo lichter ben dan vorig jaar om deze tijd, want dit had ik toen niet kunnen volbrengen dat is een ding wat zeker is. Ik ging toen al dood in Parijs bij de trappen in Monte Martre. Bij een temperatuur van 29 graden hebben we echt een enorme inspanning geleverd, maar het was fantastisch. Wat een uitzicht, wat een natuurschoon, maar ook wat waren we blij weer onze auto te zien!!!

Ja en de dames reiziger zouden de dames reiziger niet zijn als we ook de rest van onze plannen van die dag niet afmaakten dus zijn we ook nog naar Bad (slecht en niet bad) Water gereden, 86 meter onder zeeniveau, waar grote zoutvlakten zijn. Minder spectaculair, maar ook het bezichtigen waard.
Bij het hotel aangekomen, gauw wat gegeten, gedouched en naar bed, dat had ik gisteren al gemeld.

Vanmorgen weer redelijk op tijd op, 6.30 uur, koffers pakken, uitchecken, een amerikaans ontbijt (eieren, spek, toast en hashbrown (een soort aardappelpannekoek) bij de buren, tanken en daar gaan we dan op weg naar Los Angeles. Weer dwars door Death Valley maar bij Stonepipe Wells nu rechtdoor om met zeer veel bochten en hoge stijgingen en afdalingen van 13 % naar beneden, best spannend rijden af en toe, maar wel heel mooi.
Met twee koffiestops onderweg, kwamen we weer in de civilized world, ziet Jeanette opeens een Micheals en Wall Mart langs de snelweg, en ze gaat helemaal gillen, oh, ja een Micheals!!!!!!!! Dus Louise, zou Louise niet zijn als ze de afslag niet zou nemen om Jeanette haar zin te geven, ha, ha, alsof ze daar zelf geen zin in had. We hebben heerlijk geshopt en zijn zeer geinspireerd de winkel weer uitgekomen. Wat we daar gezien hebben???? Ja dat zien en horen jullie t.z.t misschien wel eens.



Mesquite Sand Dunes




Borax mine



Onze auto tijdens deze vakantie

Hier vond ons avontuur plaats, je kunt onze route zien rechts bovenaan, en een beetje meer, wij hebben de Badlands goed explored!

Prachtig uitzicht bij Zabrinskis point.

broodje subway als lunch, we wisten nog niet wat we voor de boeg hadden.

klauteren over de rotsen

zout kristallen bij Bad Water

Motel Six vanmorgen om 9 uur

Ja Ronald, ook hier hebben we je collega gevonden in Beatty

Weer terug in de bewoonde wereld, lekker shoppen by Micheals!

Los Angeles werd onder zeer grote drukte ingereden, 12 baans wegen waar auto's je links en rechts (ja dat mag hier) inhalen, files, auto's zeer veel auto's. Go with the flow en bijrijder Jeanette kijkt goed mee, mevrouw van de Tom Tom vertelt keurig de weg, en nu zijn we hier in LA. Lekker gegeten bij IHOP  (International Home of Pancakes, maar je kunt er van alles eten), gedouched en nu op onze bescheiden , maar verder prima kamer, plannen maken voor de dag van morgen. Wordt vervolgd, welterusten.