Viva Las Vegas

Lang naar uitgekeken en dan is het eindelijk zover! De USA trip kan beginnen. Piloot Jos en co-piloot Ben weten onze veilig en wel aan de grond te zetten op station Zwolle. Omdat we ruim op tijd zijn kunnen we op ons gemak eerst even genieten van een lekkere kop koffie. Louise heeft nogal last van koude voeten maar ze is goed voorbereid en heeft afgelopen week nog een bezoekje gebracht aan de ANWB om een paar warme sokken aan te schaffen. Ze besluit die dan ook direct erbij aan te trekken. Wat raar denkt ze, ik heb toch sokken maat 36-38 gekocht en nu staat er een L op. Heb ik dan large meegenomen? Hmm, de sok zit niet echt lekker. Het duurt even voor Louise door heeft dat het niet de L van large is maar van.....LINKS. Tja en dan trek je hem aan je rechter voet dus......dat zit niet lekker he. Om 9.16 uur vertrekken we dan met de trein naar Schiphol. In Amersfoort gaat het....fout. De conducteur laat weten dat we iets langer stil zullen staan omdat er een technisch probleem is opgetreden waar naar gekeken moet worden. Na enkele minuten laat de conducteur weten dat het wel een kwartiertje kan duren. Na weer een paar minuten laat de conducteur weten dat het nog even kan duren en dat we over kunnen stappen naar de sprinter, die al klaar staat, en dan via Weesp weer overstappen nar Amsterdan Schiphol. Nou laten we dat dan maar voor de zekerheid doen. De vertraging is gelukkig beperkt gebleven en we zijn dan ook op tijd aangekomen op Schiphol waar het feest van inchecken kan beginnen. We hebben de avond voor vertrek getracht electronisch in te checken maar kregen een melding van een storing. Het zelf inchecken gaat ook niet helemaal vlekkeloos. Ik krijg een boarding pass maar Louise mag blijkbaar niet mee. Een dame van KLM komt ons helpen. Zo knap, ze kan dat zonder haar lippen van elkaar te halen. Maar helaas ook deze poging komt niet tot het printen van een boarding pass. We moeten ons dan bij de balie melden. Daar blijkt het ticketnummer niet goed te zijn. Na wat poging van de grondstewardess en wat bellen komt er dan eindelijk wat uit. We gaan door de doaune en vernaken ons met winkelen en een lunch. Rond 13.00 uur moeten we richting de gate daar begint het bekende hemd van het lijf vragen. Ik moet zeggen dat het al veel minder is geworden vergeleken met een jaar of 3 geleden. We mogen, eh ik bedoel, moeten daarna door de body scan. Ooooooooh, spannend! Benen wijd en armen volgens het blauwe mannetje voor je omhoog. Niet echt elegant dit standje. Er zoeft iets voorbij en klaar is kees. Nou kees is niet helemaal klaar wat op het scherm is er een vierkantje te zien dus dan moeten ze nog even voelen. Ja we hebben net een heerlijk broodje gegeten dus dat zal wel te zien zijn op de scan. Afin ook dat weer gehad. De rest van de vliegreis van Amsterdam naar Minneapolis verloopt prima. Heerlijk films gekeken, wat geslapen en gegeten. We vinden het eten zelfs luxe op deze vlucht. Ik heb nog nooit een ijsje gehad bij geen enkele vliegmaatschappij en nu dus wel bij Delta Airlines. We komen op tijd aan in Minneapolis waar we eerst door de douane  moeten wat zeer soepl verloopt vergeleken bij de andere USA trips die we gemaakt hebben. Koffer op halen en weer afgeven. Het is buiten erg koud ze hebben last van een Artic blast. De temperaturen zijn abnormaal en liggen rond de -20 graden. Inmiddels is het ook gaan sneeuwen. Onze vlucht naar Las Vegas heeft vertraging en dus zoeken we maar weer een drink/eetgelegenheid op. Eerst maar even een kopje koffie. Louise gaat die even halen. Tja tis natuurlijk weer even wennen. De jongen achter de counter vraagt nog; small or large. Louise denkt aan de small en large in Nederland en roept heel enthousiast, Large. Ja en dan krijgen we gewoon een halve liter koffie. Het zijn uren van niets doen en maar hopen dat we vanavond nog weg komen. Uiteindelijk zullen we Minneapolis ruim 3 uur later verlaten dan gepland. Het is iets meer dan 2 uurtjes vliegen naar Las Vegas. Ook dat zijn we zonder problemen doorgekomen. Bij aankomst is het net iets onder het vriespunt. We hebben snel de koffers en kunnen dan op zoek naar de car rental shuttle. Alles loopt zeer soepeltjes. De shuttle staat er en in 7 minuten zijn we bij Hertz car rental. In Nederland hadden we al een reservering gedaan. De dame achter de balie wil ons een RAV 4 Toyota aansmeren. Tja wat moet dat dan wel niet kosten want op internet was een normale auto middenklasse al voor 15 dagen zo'n 550 dollar. We geloven onze oren niet als de dame ons verteld dat we deze auto 15 dagen voor 270 dollar kunnen krijgen. We hoeven er niet langer overna te denken. We nemen hem! Als we het om gaan rekenen dan kost de auto on iets meer dan 13 euro per dag. Daar heb je nog geen treinkaartje voor van Zwolle naar Amsterdam en dan moet je nog staan ook. Louise is nog niet helemaal zeker van de prijs en wil zeker weten dat het niet 270 dollar per dag is. No, no, no 15 days! We gaan richting garage en jawel daar staat het gevaarte. Binnen no time rijden we op de Strip. Voor mij niet geheel onbekend want ben in 1998 al eens in Las Vegas geweest. Louise die ondaks dat zij achter het stuur zit, haar ogen uit kijkt. Vegas is nu eenmaal 1 groot pretpark. Het is inmiddels 0.45 uur. We zijn al zo'n 27 uur onderweg en eigenlijk willen we nog maar 1 ding. Naar bed. We arriveren vlot bij hotel Circus Circus. Auto parkeren, incheck en klaar. Met de bagage begeven we ons dwars over de casinovloer, tussen de gokautomaten en speeltafels door naar de lift. Op de 5e verdieping hebben we een mooie grote kamer met 2 kingsize bedden. O ja, we hebben een upgrade gekregen en slapen nu in Casino Tower. Niet verkeerd natuurlijk. Zo en dan eerst slapen.