zondag 25 juli 2010

Op Fietse!

Dinsdag 20 juli.
Even een avondommetje. We hebben al heel wat cache gehad in de omgeving maar gelukkig er is weer een nieuwe. Niet 1 nee het zijn er 30! De band SKIK bezingt een zomerse tocht op de fiets door Drenthe. Het nummer heet Op Fietse! De VVV van Emmen heeft in 1997 de route met SKIK deur Zuidoost Drenthe uitgezet. Met toestemming van de zanger Daniel Lohues is hier een cache-fietstocht op aangepast. Een tocht van zo'n 90 kilometer met 3 0caches. Er liggen 3 caches op wandelafstand van huis en omdat het heerlijk weer is trekken we na het avondmaal de wandelschoenen aan en stappen maar. De 1e voor ons maar is nummer 4 in de route ligt in Noord-Sleen met zicht op de molen en is zo gevonden. We stappen door naar Diphoorn, nummer 6. Dit is een multicache dus via allerlei tussen coördinaten en puzzelen komen we bij de cache. Het begint al schemerig te worden en we willen er nog eentje zien te scoren want die ligt dicht bij huis op de Brink in Sleen, nummertje 5. We moeten dus even stevig door stappen. Tijdens dit doorstappen begint het in onze hoofden wat te borrelen. Wij kunnen altijd hele businessplannen bedenken in 5 minuten door even wat te borrelen daar bovenin en zo weten wij nu ook even een wandelplan te bedenken in slechts 5 minuten. Kijk Op Fietse! is een cachetocht voor fietsers maar waarom zouden wij het niet gaan lopen! Wij houden wel van de dingen anders doen dan de rest en een beetje avontuur. Het is tenslotte maar...............90 kilometer. We komen in het donker in Sleen aan, het is inmiddels 22.30 uur, hoe denken wij nu toch een cache te vinden op de Brink met al die bomen. We gaan gewoon een poging wagen. De GPS brengt ons naar een bankje met uitzicht op het oude gemeente huis. Echt veel zie je daar niet van want het is te donker. Gelukkig hebben we de foto's nog,.....van overdag.



Eerst maar even zitten en rustig rond kijken en yeap ondanks het weinige licht hebben we hem weten te vinden.

Zondag 25 juli

Tijd om serieus aan onze 90 kilometer lange wandeling Op Fietse! te starten. Het is droog en de temperatuur is prima om te wandelen. We krijgen een lift naar cache 6, Diphoorn waar we dinsdagavond al geweest zijn. Van hieruit is het op weg naar nummer 7 Achterste Erm. Vandaag zijn het allemaal traditionals dus geen gepuzzel tijd verlies. We hebben tot en met cache 17 in onze rugzakken zitten met nog een extraatje onderweg maar misschien is dat ook wel te ambitieus. We gaan het allemaal ervaren. Om 10.50 uur hebben we al onze eerste cache van vandaag. Op weg naar Deutlanden is er enige twijfel. Gaan we rechtdoor of rechtsaf? De telefoon moet er aan te pas komen en de 2e GPS met kaart. Hmmm, helemaal duidelijk is het niet maar,.. we besluiten toch rechtsaf te gaan. Ja kijk met het fietsie is een beetje fout rijden niet zo heel erg maar met lopen,.... tja dat zou balen zijn als je opeens een kilometertje of 4 om moet lopen of terug moet. Maar al gauw komen we er achter dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Bij een sluisje moeten we zoeken. Ook deze hebben we gevonden en we hebben daar even gezeten voor een hapje en drankje. Net als we de lekkernij nuttigen komt er een jong stel uit Stadskanaal aan op de fiets. Jawel ook cachers. Tja en daar zit ik dan met de billen op de cache. Toch maar even plaats maken nietwaar. Zij stappen weer snel op de fiets en wij weer op de voeten. We zullen elkaar niet in de weg zitten, zij leggen ongetwijfeld de kilometers in een wat sneller tempo af. Op dit punt weet ik ook mijn angsten voor Schotse Hooglanders te overwinnen. Kijk maar eens naar de foto hoe dichtbij ik durf te komen.


Stoer he! Pssst, niet verder vertellen maar er zat nog een stroomdraadje en stalen hek tussen. Via Veenoord gaat de trip naar Nieuw-Amsterdam. Cache 9, 10 en 11 zijn zo gevonden. Alhoewel cache 11,.... heeft even wat tijd gekost. Bij een boom en ja er zijn slechts tig bomen, langs het fietspad links en rechts maar ook aan de vaartkant. De eerste zoekpoging levert niets op dan maar even met de kont in het gras aan de waterkant wat eten en drinken en een tukkie doen, heel kort maar hoor. Weer de weg over terug naar de vele bomen. Na een paar minuten weten we hem toch te vinden echter wel met een afwijking van zo'n 8 meter! We gaan door naar het Dommerskanaal. Een prachtig stukje. De cache die ook zo heet schijnt nogal moeilijk te vinden zijn. De GPS piept net bij 2 vissers. Een vader met zoon. De zoon is niet een jonge met een hoog IQ en stelt dan ook bijzonder vragen en stelt ze het liefst nog 2 keer ook. We kunnen helaas niet ongemerkt zoeken dus vertellen we ook maar wat geoachen is. Vader zegt geen boe of ba en blijft naar de dobber staren. Ik zoek vooral bij de brug naar de hoger gelegen verstopplaatsen en Louise zoekt het lage en natte gedeelte af. Jawel een verrukte kreet en de vader die net beet heeft moet even de teleurstelling verwerken van het feit dat de vis door de kreet waarschijnlijk direct heeft losgelaten. Deze cache stinkt behoorlijk maar ach, wij hebben hem wel. Op de logrol ontbreekt het Terra Team, dat is het jonge stel uit Stadskanaal die we bij het sluisje tegen kwamen. hahahaha, ze cachen al 3 jaar, hebben inmiddels 1100 caches gevonden maar deze niet. Leed vermaak? Jazeker! Wij zijn natuurlijk super trots dat we hem wel hebben gevonden. Langs het Dommerskanaal op weg naar nummer 13 Beekweg. De hint is Braandholt. Ook die is snel gevonden.We staan bij De Veteraan,een huis waarvan de eigenaar nogal gek is op legergroen en legerzooi. 2 mannen in leger outfit zien ons zoeken en roepen; geocachen? Hoe raden ze het he. Ze komen even kijken hoe wij de cache vinden, kijken wat er in het kistje zit en hoe we loggen. Louise vult nog even het flesje water bij deze aardige mensen en dan gaan we weer door. Via Amsterdamseveld naar De Peel. Daar vinden we bij een Kunstwerk de cache. Even verderop bij een VeKaBo camping staat een bord met ijs,koffie,thee en fris. Een mooie tuin met picknickbanken en een tuinhuis met een senseo-apparaat. Voor het eerst in onze hele cache carrière dat we een mogelijkheid hebben tot het nuttige van een kopje koffie op een terras. Goed kopje koffie voor slechts 1 euro. De heer des huizes die een poging doet om een haagje recht te snoeien met de electrische heggenschaar moet zijn arbeid staken van de vrouw des huizes anders kunnen zij, dat zijn wij, de enige gasten niet van de rust genieten. De heer des huizes blijkt erg blij te zijn met deze onderbreking. Kan hij eindelijk ook eens een kopje koffie nuttigen. Voor we weer vertrekken moeten we ook hier weer uitleggen wat we aan het doen zijn en wat dus geocachen is. Het is inmiddels al tegen vijf uur maar we hebben nog altijd de smaak te pakken. Voetjes branden wel iets en de billen en heupen werken ook behoorlijk. We kunnen de 20 kilometer halen vandaag dus......Op deze route ligt ook nog een cache die niet bij Op Fietse! hoort maar ja we lopen er langs dus. We weten ook Tidt-Smalspoor te loggen.
Ik heb ervaring met asfaltwegen in Drenthe die opeens ophouden en overgaan in zandpaden maar spoorlijnen die overgaan in de sloot das pas echt bijzonder. We gaan door voor de laatste 2 nummer 16 ook niet gemakkelijk hebben we gelezen. Deze ligt verstopt vlak voor we Weiteveen binnen lopen. De hint; let op de voeten van de kleintjes, hebben we snel door maar ja er zijn zoveel kleintjes. Na enkelen minuten tevergeefs zoeken maar even gaan zitten bij de voet van de enige grote. Wat eten en drinken kan wonderen doen. Ik heb nog niet de rust voor deze stop dus nog even bij een kleintje met een stokje poeren en jawel. Hebbes. Nu rustig wat eten en drinken. We zitten inmiddels al op de ruim 19 kilometer en de laatste willen we vandaag toch ook wel binnen halen. Op naar Bargerveen! Nummer 17. De paden op de lanen in,...lalalalala. Om bij de cache te komen moeten we langs een stel harige, blaffende wezels die absoluut niet luisteren naar de baas. Gelukkig geen kuitenbijters. Eenmaal aangekomen bij de plek waar de cache zou moeten liggen is het goed kijken en voelen geblazen. Als ik aan een "kastje"zit te fruniken schrik ik me opeens wezenloos doordat dat "kastje" een meter de lucht in schiet zo de greppel in. Heeeeeee, wat rolt daaruit? Een wit kokertje en jawel dat is de cache. Jippie we hebben ze voor vandaag. We moeten nug nog even teruglopen naar de weg en dan even het thuisfront laten weten dat we opgehaald kunnen worden. We mogen supertrots op onszelf zijn. We hebben alle geplande, 12, caches van vandaag gevonden, kunnen loggen en voor de mensen die houden van de statistieken; 12 caches, 22 kilometer gelopen in 4 uur en 29 minuten gelopen en dat zijn voor de mensen met de korte beentje maar liefst 32000 stappen. We hopen over enkele weekjes in Bargerveen de draad weer op te pakken en zo weer een stukje van deze 90 kilometertocht af te leggen.

maandag 19 juli 2010

Cacheweer

Zondag 18 juli.
Licht bewolkt, weinig wind, temperatuur rond de 24 graden. Geweldig cacheweer dus. Op de plank liggen nog een aantal caches die we enige tijd geleden al hebben uitgeprint. Ze vallen allemaal onder de BIL's. We gaan eerst nar Mantingerveld 1. Dat prachtige natuurgebied, het leefgebied van mijn favorieten.... de Schotse Hooglanders. Het is een traditional dus geen ingewikkelde opdrachten en puzzels. Gewoon erop af zonder omwegen. Slechts 1 klein foutje bij deze cache. Louise heeft de eindcoördinaten al in de GPS vermeld in plaats van de parkeertcoördinaten. Je snapt het zeker al. Gevolg is dat de asfaltweg in Drenthe weer stopt en we weer gezellig over een super stoffig zandpand denderen. Gelukkig is de auto net voor de APK en grote onderhoudsbeurt geweest dus zullen, losse schroefjes en deeltjes wel weer vast zitten. Hoop ik dan maar. Op een stukje gras aan de kant zetten we de tuut neer, steken het zandpad en het verharde fietspad over en jawel net achter een paal ligt er iets te glinsteren. Hmmm,.... wel een hindernisje. Je moet met de handen en armen tussen de draden door maar ach daar zal wel geen stroom op staan he Louise???? 2 seconden later staat het haar van Louise recht overeind. Shoot is de kreet. Ach toch een stroomdraadje, wat rot nou. Het is hier zo mooi dus na het loggen even met de billen op de grasrand een slokje en een hapje nuttigen. Over het zandpad weer terug op weg naar cache nummer 2 voor vandaag Het Groote Veld, niet echt bijzonder of eigenlijk, helemaal niet bijzonder. Heen met de auto, parkeren en een kleine 80 meter lopen en jawel raak. Hmmmm, de stappenteller zal zo weinig te registreren hebben. Op naar nummer 3 Veeningen, een multicache dus leuk puzzelen. Het zal geen lange wandeling worden maar elke stap is er 1 nietwaar. Het is beschreven als een mooi bos en ik moet zeggen,....het is een mooi bos....je. Misschien is het ook wel een bos hoor maar wij zien er dan slechts een klein stukje van. Het puzzelen is een makkie dus met 20 minuten is de cache gevonden. Op naar nummer 4! Lochies op de Falieberg. Ook weer een multicache. De opdracht brengt ons bij de theaterkuil van de Falieberg. En wat denk je wat, er is een optreden van een stel rappers. Niet echt mijn muziek maar toch leuk om even mee te maken. De teksten zijn in het nederlands maar neemt niet weg dat er regelmatig iets voorbij komt dat klinkt als,.... mother fuckers.Tja, wat moet je daar nog van zeggen he. De opdracht bij deze kuil is; tel het aantal bankjes. We moeten nu dus wel even plaatsnemen om toch redelijk ongemerkt de bankjes te tellen en dan de puzzel op te lossen zodat we de eindcoördinaten kunnen invoeren. Zodra we dat hebben gedaan is het de heuvel op en richting de cache. Ook deze is dan, appeltje, eitje. Rest ons nog 1 cache for today,onder de rook van,.....Hoogeveen. Ook dit is een multicache maar dan wel een mini. Auto parkeren naast de weg, puzzeltje oplossen door middel van naambordje en woordwaarden, fietspad een paar honderd meter aflopen, cijfertjes op de schaal bij het sluisje goed lezen en....voila. De eindcoördinaten en dus ook de cache hebben we in enkele seconden. Op de terugweg naar de auto nog wat foto's genomen en heerlijk gebeten door vliegen. Ik weet niet wat dat is met dat drentse landschap. Sinds ik hier ben word ik aangevallen, lees gebeten, door vliegen cq dazen. Die hebben ze aan de kust niet!

dinsdag 6 juli 2010

Hot, hot en nog eens hot


Zondag 4 juli.

Het is hot, hot en nog eens hot. Eigenlijk te warm om je druk te maken maar we hebben toch wel de kriebels om een cache te gaan scoren. Dus,.... schoenen aan, proviand in de rugzak en hop op pad. We hebben een aantal caches uit de printer laten rollen dus eens kijken wat de score voor vandaag gaat worden. We starten met Mantingerveld 3 BIL 33 uit de serie van 40. Met gemak vinden we het startpunt. Het is een multicache dus we moeten weer tellen, rekenen en goed opletten. Vooral,....goed opletten. Je snapt het al dat lukt niet al te best. Na slechts enkele minuten struinen we dwars door een prachtig gebied echter geen pad te bekennen wel gaten, heel veel gaten. Lijkt wel van vossen. We zien hier ook veel vogels. Nogmaals een prachtig gebied maar hier moeten wij vast niet zijn. Nu de weg terug zien te vinden naar het pad. We moeten nog even uit de kleren want door al dat kruipen en struinen door de jeneverbes bomen zitten we onder de stekels. We vinden gelukkig het pad weer en lopen eerst een stukje terug en jawel, ik zei nog zo....GOED OPLETTEN. Hadden we dus niet gedaan waardoor we volledig het pad gemist hebben. In de herkansing dan maar. Zo nu en dan moeten we een puzzeltje oplossen om aan de volgende coördinaten te komen. Het is hier werkelijk prachtig. Het pad verder volgend moeten we een wildrooster over. Hmmm, wildrooster? Zal wel voor de schaapjes zijn. Alhoewel, het bord zegt; doorkuis de kuddes niet. Nou zie ik bij het doorkruisen van een kudde schapen niet echt een probleem. Maar na enkele meters is het mistery rondom de kuddes opgelost. Er staan mega monsters op en naast het pad, iets onder een boom in de schaduw. Ja hoor, Schotse Hooglanders! Help! Ik doe even geen stap, ik ben laten we zeggen, niet echt dolletjes op deze langharige,booskijkende, van reuze horens voorziene KOEIEN (ja me hoela koeien zien er heeeeeel anders uit Louise). Er zijn nog kleintjes bij ook dus dat is al helemaal levensgevaarlijk. Echt wel! Louise doet de nodige pogingen om mij ervan te overtuigen dat die koeien niets doen. Koeien? Koeien? Kijk dan goed. Het zijn monsters, ze staren ons aan met het haar wild tussen de ogen. Van angst moet ik acuut plassen. We wachten maar even op afstand in de schaduw onder een boom. Misschien lopen ze straks een eindje door. Duh,... ze zullen gek zijn, ze staan net als wij heerlijk onder een boom in de schaduw. Na de plas, een slok water en een angstig blik van mij moet het dan toch maar gebeuren. We gaan onze weg vervolgen want zoals Louise mij weet te vertellen; ze doen niets anders zouden ze deze koeien (pffffffff, hou vol Louise) niet hier tussen de mensen lopen. Ja maar wat was er nu eerst dit harig monster dat tussen de mensen loopt of de mensen die tussen de harige monsters lopen. En dat bord dan dat zegt; doorkuis de kuddes niet!!!!! Ik volg toch maar en zoals ik tijdens survivaltochten altijd heb geleerd, zorg dat er altijd iets tussen jou en het gevaar is. Gelukkig ben ik met lieve vriendin Louise.......Net als we bij de kudde zijn begint er een te snuiven, ik zet de versnelling voor de zekerheid in. Door dit hele gedoe blijken we voorbij de puzzelopdracht te zijn gelopen. Ja,...ik ga ECHT niet terug. De opdracht is; wat voor boom is dit? Ja hoor, die monsters staan onder de bomen die wij moeten raden. Dan maar van een afstandje bekijken. We vervolgen onze tocht en na wat gepuzzel en rekenwerk dat we natuurlijk niet in 1 keer goed hebben komen we dan toch nog aan de coördinaten van de cache. Daar moeten we wel nog even enkele honderden meters voor rijden met de auto maar dan is het ook piece of cake. Weer een cache erbij en dat brengt ons op nummer 104. Het is inmiddels al half 5 we zijn vies, bezweet en sloom. We gaan lekker naar huis en laten het bij deze ene cache en gaan lekker vanavond stempelen.