zondag 7 november 2010

Weekje vakantie Sambeek/Brabant

Het was weer tijd voor een weekje vakantie voor de ene helft van ons team met haar echtgenoot en het mooie Brabant werd weer opgezocht! Natuurlijk kon ik het niet laten om ook nu de nodige caches te scoren, 15 in het totaal. We hebben erg van onze week in Sambeek en Den Bosch genoten, maar gaan nu weer over tot de orde van de dag. Hier een kleine foto-impressie bij een paar caches. 

Rozenkwarts



Heen en Weer, onze eerste cache OP het water


Kevelaer, Altes Gebaude, onze eerste cache in Duitsland


Duizendjarige Linde Sambeek


Lolly Kapel

Onze vakantieverblijf 't Huys op de Heide, prachtig!!

dinsdag 26 oktober 2010

lang,lang,te lang geleden,.....

Jee wat is het lang geleden dat we zijn gaan geocachen. Oorzaak? Tja druk met andere dingen, de avonden zijn kort, om 19.00 uur is het al donker en zo zijn er nog mega veel redenen dat we er niet meer aan toe komen. Maar nu is het dan weer zover. Zondag, een mooie herfstdag en een kraambezoekje in Oldenzaal. Heeee Oldenzaal daar liggen vast wel wat caches verstopt. Inderdaad Twente barst van de caches. Rond een uurtje of half 3 duiken we de bossen in. Wat een prachtig mooi gebied. Natuurlijk zorgen de herfstkleuren voor een compleet plaatje. Onze eerste cache is De Bron. We parkeren de auto en op slechts enkele meter daarvan ligt de cache. Snel gevonden en,....geen kleinte. We lopen een kleine kilometer en vinden vrij snel nummer 2 van vandaag Egheria. Het is hier prachtig heuvelachtig en rustig. Even loggen en door naar nummer 3 Elfterheurne. De omschrijving van dit gebied is; schilderachtige beekdalen. Dat klopt ook helemaal! Na het open gebied komen we bij een bosje aan. Daar wijst de GPS enkele meters van het pad af. De hint zegt; prikstok, rood en rond. Oeps, prikstok ligt in de auto. Rood en rond zien we niet. Hmmm, enige tijd zoeken maar niets noppes nada. We prikken flink in de grond met stevige takken maar nog altijd niets noppes nada. De logberichtjes zijn verschillend. Er zijn er die niets hebben kunnen vinden en andere schrijven bjizondere rode dop, een hele strakke, nou de kleur rood,.... kortom omschrijvingen waar we geen touw aan vast kunnen knopen Na enkele minuten komen er 2 jonge mannen aan. Tja wat doen die hier in het bos en zo van het pad. Nou helaas niets spannends ook zij zijn cachers what else. 4 man sterk zoeken moet toch iets op gaan leveren. jawel 1 van de heren heeft het "rode" ronde gevaarte gevonden. Wel jammer want het voelt toch minder goed als een ander hem voor je neus weet te vinden. Maar goed we loggen en hij telt gewoon mee. Op naar nummer 4, Appel en Peer. Deze ligt in stadspark Kalheupink en o jee want een mooi stukje natuur weer. Een prachtig park met mooie kunst werken. Daar moeten we natuurlijk even de nodige plaatjes schieten. De hint; deze is echt dood, of toch niet,.... zien wij al op afstand. Helaas is pappie met zoontje een verstopspelletje aan het spelen op de cacheplek dus moeten we even rondlopen. Ook geen straf hoor. As ze uit het zicht zijn is de cache zo gevonden. Zo dat was weer even lekker. Een paar uur bewegen in de buitenlucht, genieten van een prachtige omgeving en de score weer eens opkrikken. We hebben de swung weer te pakken.

dinsdag 31 augustus 2010

Geo (Art) Journey weekend

Zoals altijd bruist het bij Louise altijd van de ideetjes en plannen. Tja en als je daar dan nog een survival guy als Ronald aan toe gaat voegen krijg je al snel een plan de campagne en heb je voor je het weet een Geo Cache Art Journey Weekend. Jawel wandelen, cachen en stempelen tegelijk. Nou ja tegelijk,.... eerst wandelen en cachen en dan afsluiten met stempelen. Afgelopen weekend was het dan zover. Na een tijdrovende voorbereiding was het dan tijd voor de try out. Gelukkig waren er mensen die deze try out echt aan durfde. Op zaterdag moest iedereen zich om half 10 melden bij de boswachterij in de bossen van Schoonloo bij de Iberenplas. De deelnemers werden verrast met een lift in een echte legertruck.De rit gaat over een breed zandpad naar veld 1 waar een heus legerkamp opgesteld staat. De rit was pretty bumpy maar wie wil dit nu missen. Wanneer kijg je nu de kans om in een legervoertuig te zitten. Aangekomen bij het kamp is het kennismaken met alle deelnemers. Het zonnetje schijnt dus eerst maar eens koffie en cake en een briefing van Louise. Wel handig als je weet wat cachen is en hoe de gps werkt.
We starten met een proefrondje zodat iedereen een beetje doorkrijgt wat cachen is en hoe je moet omgaan met de gps. We starten in 3 teams. De truck bengt ons ergens op een mooi plekje in het bos en there we go. Zo nu en dan kom je een van de teams tegen maar je moet het toch allemaal zelf uitvogelen. Helaas krijgen we even een mega regenbui met hagelstenen over ons heen maar het dichte bladerdak geeft voldoende bescherming. Echt nat worden we niet. Na iets van anderhalf uur komt iedreen veilig en compleet terug bij de truck. Dan is het een kwestie van inladen en terug schudden naar het kamp. Omdat het nog altijd niet droog is zullen we de lunch moeten nuttigen in de tent. Geen probleem want die is groot genoeg en het is nog gezellig knus ook. Iedereen laat zich de groentesoep met ballen, gemaakt door Hillie smaken. Als ik de broden zie dan denk ik wie komen er nog meer eten, maar aan het einde van de lunch is er niet veel meer van over. Ja van buitenlucht en beweging krijg je honger.

Na de lunch gaat de echte cache tocht van start. Tussen de teams zit 15 minuten. Op deze manier kan iedereen op zijn gemak de puzzels oplossen met nogal wat rekenwerk en heeft iedereen genoeg tijd om naar de caches en tussencaches te zoeken. Na slechts een halfuurtje blijkt de gps van team 3 niet juist te werken. Even een snel belletje naar team 2 en jawel team 2 en 3 worden nu 1 team. En ik moet zeggen een heel gezellig team waar ikzelf onderdeel van uit mag maken. De sfeer is goed, het rekenen blijkt niet voor iedereen weggelegd te zijn en ook zoeken gaat niet altjid van een leiendakje. Maar dat ales mag de pret niet drukken. De bedoeling is dat we de caches wel vinden want daarin zitten items die we morgen nodig hebben bij de workshop. Het bos waar we wandelen is werkelijk prachtig. Gelukkig s het de hele middag droog en zonnig waardoor de omgeving er nog mooier uit ziet. Team 2 en 3 zijn niet echt de tempotijgers maar ach plezier hebben we wel. Hier even een impressie van deze 2 teams.

Teamspirit is nog altijd high zelfs na 4 uur lopen en zoeken.

Het is zo nu en dan flink puzzelen en rekenen om de volgende coordinaten te pakken te krijgen.

Hebbes. Sommige verstop plaatsen zijn wel heel bijzonder. Hier volgen er nog een aantal met de inhoud van de caches.


Genoeg caches, ook even stilstaan bij deze prachtige omgeving.
Team 1 is al lang terug in het kamp maar zoals ik hierboven al schreef team 2 zijn geen tempotijgers maar genieten volopen komen uiteindelijk veilig en wel in het kamp aan waar het gezellig BBQ-en is met zijn allen.
Nadat de buiken vol zijn gaat iedereen richting bed. Voor de een is dat de tent voor de ander een B&B in Sleen of gewoon in eigen bed thuis. De tweede dag van dit Geo (Art) Journey weekend wordt in beslag genomen door een workshop in het pand van Art Journey. Ook deze dag is super gezellig en prima tot in de puntjes verzorgd. Koffie, thee een proeverij van heerlijke taartjes etc. van Taart van Toen. Kortom weer een en al verwennerij. Wil je meer weten en zien van deze dag kijk dan op mijn blog World of Art. http://jeanetteblok.wordpress.com/












donderdag 12 augustus 2010

Weer thuis

Ja hoor de dames reiziger zijn weer thuis in Sleen. Gisterenavond om 22.45 uur reden we moe maar voldaan de oprit op. Jeanette heeft jullie de hele week op de hoogte gehouden van onze trip en dus rest mij alleen een soort van afsluiting en terugblik. Het was een heerlijke week in Helsinki, maar helaas een paar dagen te kort. We waren er natuurlijk in eerste instantie voor de beurs. Een heel gezellige beurs, maar door het te mooie weer iets minder bezoekers dan men had gehoopt maar de bezoekers die er wel waren hadden veel belangstelling voor het stempelen. Ook hebben we veel lol gehad met de collega's Linda van Lost Coast Design en Ank en Fred de Back van Stampingback. De locatie was prachtig en de organisatie prima geregeld, petje af! Al met al een geslaagde beurs en wie weet gaan we volgend jaar weer.
Na de beurs bleven er maar zo'n twee volle dagen over om Helsinki en omgeving te verkennen en dat is natuurlijk veel te kort. Een prachtige stad, een heel mooi land, echt een aanrader. Jeanette en ik hebben bijna alles lopend gedaan, en dat is heel goed te doen daar het centrum van Helsinki niet zo mega groot is.
In tegenstelling wat er steeds werd gemeld in Nederland vonden wij het geen extreem duur land. Het eten, de kleding enz. is even duur als in Nederland. Openbaar vervoer is erg goedkoop. Alleen alcohol is wel extreem duur, maar ja, ik drink niet dus daar had ik geen last van.
De mensen zijn erg vriendelijk, erg behulpzaam en ze spreken bijna allemaal uitstekend engels. Dat is maar goed ook want het Fins is een voor ons onverstaanbare taal, en ook het lezen is bijna niet te doen.  Alles is wel twee-talig aangegeven, eerst in het Fins, dan in het Zweeds en soms ook nog eens in het Engels. Goed te doen dus daar het Zweeds een taal is die dichter bij ons eigen taal staat.
Wij hebben genoten en ik laat jullie hieronder nog een paar foto's zien om dit met jullie te delen. Alle foto's zijn door Jeanette gemaakt overigens. Wij gaan morgen weer over tot de orde van de dag. Bedankt voor het meelezen!

dinsdag 10 augustus 2010

Geocachen, Seurasaari en de rest

Na een korte nachtrust op tijd naar het ontbijt. Vandaag staat geocachen op het programma. Om half 9 staan we met de gps buiten het hotel. De eerste die we gaan zoeken moet in de buurt van het hotel liggen. De gps gaat wat heen en weer en wijst ons niet goed de weg. Louise heeft een helder moment, de batterijen,.... o ja die zijn waarschijnlijk in the plane helemaal leeggelopen. Even nieuwe er in en jawel de gps helpt ons de goede weg op. De eerste cache vertelt een gost story. We zitten goed want de gps wijst tegenover een verkleedwinkel waar in de etalage o.a bottenmannetjes en andere spooky figuren hangen. De hint Gentleman raises his hat zegt ons werkelijk niets. We kijken goed, zoeken, voelen, schuiven met de voet gras, aarde en boomschors zo onopvallend mogelijk weg maar noppes, nada. De aanwijzingen van onze voorgangers is voor ons acrabadacra, dat is namelijk in het fins en daar is werkelijk niets van te maken. Er komen 2 jonge dames voorbij lopen en die vragen wij om hulp. Zij vertalen het fins naar het engels en dat is perfect echter de inhoud brengt ons werkelijk,..... nergens. Louise blijft vooral de "hoedjes" voelen (aha,... de hint, hat....) en als ik net met de rug naar haar toe staat hoor ik een mega vreugde gil; IK HEB HEM!!!! Ja Louise nu weet de hele wijk Hakaniemi het hoor:) Maar natuurlijk zijn wij super blij met onze eerste echte buitenlandse cache.
Op naar nummer 2. Ai, onderweg een bui regen. Gelukkig kunnen we even schuilen onder een boom. Ja met recht even want opeens gaat het zo hard dat we onder die boom ook nat gaan worden. Samen met 3 jongens glijden en schuiven wij met lichte broeken over een muur (ja nu zijn de broeken niet licht meer aan de billen ziijde) om onder een dikke boom te schuilen. We doen nu met z'n vijven aan tree hugging. Maar ook daar komen de druppels iets te veel door het blader dak. Een van de jongens sprint naar een andere boom en wij,... wij ook. Na enkele seconden is het weer droog en zijn wij goed nat. We laten ons niet kennen het is niet koud dus op naar cache 2. Deze ligt aan de achterkant van het station en is supersnel gevonden. Net als we willen loggen stopt er een trein en loopt er aardig wat volk. Ik denk wel dat we ongezien hebben kunnen loggen.
Yeah, cache nummer 2 is binnen! Bij de coffee house gaan we onzelf eerst tegoed doen aan lekkere koffie en kunnen we wat opdrogen. We willen er nog een doen in Kamppi dat net aan de ander kant van het centraal station ligt en een mega winkelgebied is. Maar eerst moeten we even naar Stockman, het warenhuis van Finland. Tja, dure kleding en het is verder net de Bijenkorf maar dat een graadje duurder. We zijn er snel uitgekeken. Ach ja, geen stempeltjes he. We komen snel bij de plaats waar de cache moet liggen. we blijken niet de enige op strooptocht te zijn. Een man met telefoon loopt ook te zoeken. We kunnen het niet vinden en hij ook niet. de oorzaak zit waarschijnlijk in het feit dat de brug waar hij "onder" zou moeten liggen is afgesloten. Hmm,... gaan we deze dan maar opgeven. Nou niet helemaal er komen mannen en vrouwen van de ppp (papierprikploeg) en zij lopen wel richting brug. Wij vragen even heel vriendelijk of we even naar de brug mogen om een cache te zoeken en jazeker mag dat. Wij blij maar een minuut of 10 later niet blij want,... niet gevonden. We moeten deze maar laten voor wat het is. We gaan samen met de mannen naar het eiland met het openlucht museum, Seurasaari. De mannen zullen met de auto gaan vanaf het hotel en wij gaan een bus avontuur aan vanaf het centrum. Lijn 24 gaat die kant op en de rit zal 15 minuten duren en kost slechts € 2,00 pp. We staan eerst een beetje onzeker langs de weg bij de bushalte met nummertje 24 erop. De vraag is, staan wij goed of niet en komt de bus wel of niet. na een aantal minuten komen er meer mensen en o wat voelen wij ons een stuk zekerde. De bus komt en wij komen veilig en wel aan bij Seurasaari en worden opgewacht door de mannen. De hele middag weten we ons te vermaken op het eiland dat prachtig is en een hele mooie wandeling op zal leveren. Wat helemaal leuk is zijn de eekhoorntjes die natuurlijk niets liever doen dan nootjes eten.
De tijd vliegt en we gaan weer richting centrum. Bij de haven onder aan de Uspenski cathedraal gaan we een hapje eten. Lekker en gezellig. Rond half 8 besluiten Louise en ik nog even richting Rock Church te lopen. We moeten door DE winkelstraten van Helsinki en het is nog een drukte van jewelste. Wat een bruisend gebeuren hier. Tja en dan denk je, jammer dat we morgen weer naar huis moeten want we hadden ons nog wel een aantal dagen kunnen vermaken. We hebben verschillende verhalen gelezen over de Rock Church van geweldig tot teleurstellend. Als we aankomen weten wij al wat wij er van vinden hoor. Zeer teleurstellend maar goed, we hebben het gezien, kunnen weer ergens over mee praten nietwaar. We hebben de plattegrond in de hand dus stippelen meteen even een route uit om terug te wandelen. We zijn weer volldig verbaasd waar we uit komen en hoe mooi het weer is. Door een park, langs een meer waar vele mensen wandelen en joggen,.... nog even via een hoge loopbrug over het sppor en we zijn weer bij ons bekende meertje achter het hotel waar het vorige week donderdagavond allemaal begon. Mooier kon deze korte stedentrip niet eindigen nietwaar. Morgen nog een paar uurtjes en dan weer terug naar Nederland. Wat zal de volgende trip gaan worden? In iedergeval zullen we in Nederland leuk blijven cachen en januari is de planning de USA.

maandag 9 augustus 2010

Suomenlinna

Niets moet vandaag, alles mag. Eerst maar even een beetje uitslapen. Om 10.00 uur gaan we naar de 2e verdieping voor het ontbijt. Louise rukt aan de klapdeur maar geen beweging. Dan maar een duw poging. Weer geen beweging. Trekken, duwen, trekken, duwen,......grrrrrrrrr. Er komt een kleine dame aan die zegt dat het gesloten is. Gesloten? Maar mevrouw het is 10.00 uur. Nee zegt ze, het is 11.00 uur. Ik kijk verbaasd op de deur waar een briefje hangt met de ontbijttijden en daar staat echt 11.00 uur. Louise doet weer een poging. No it is 10 o'clock. No 11 roept de dame weer. Ik vrees dat de Finnen er weer een uurtje bij heb gedaan??? Er komt een echtpaar achter ons staan en gelukkig roept die dame ook het is 10.00. De ontbijtdames stormt naar de keuken en is binnen 2 tellen terug met het schaamrood op de wangen en tig keer roepen, sorry, sorry, sorry. Jos, die inmiddels al met Ben aan het ontbijt zit komt op alle lawaai af. Hij heeft al flink brood ingeslagen aan tafel omdat hij al door had dat de counter leeg begon te raken en bang was dat we niets meer zouden hebben. Ja de ontbijtdame is alles al aan het opruimen en schoon maken. Ze gaat dus driftig in de weer om weer brood neer te lekken, de messen en vorken weer in de bakken te doen en de rest van het voer aan te vullen. Gelukkig maar want er komen nog vele na ons. Na het ontbijt gaan Louise en ik lopend naar Market Square. Louise heeft de balans op gemaakt wat betreft de omzet op de beurs hier en zo kunnen we onderweg weer nieuwe business plannen maken. Geen Art Journey on the road maar,....Art Journey on the boat. Tja maar welke boot moeten we dan kiezen.

Keuze 1; gaat hard, maakt veel lawaai en zit geen dak op dus,.... gaat het niet worden.

Keuze 2; al iets beter, gaat nog altijd hard, zit wel een dak op maar de kleur zwart staat ons niet aan.
Keuze 3; ja ziet er aantrekkelijk uit maar is helaas niet te koop :)
Laten we maar gewoon op vaste grond blijven in het prachtige dorp Sleen waar iedereen ons weet te vinden nietwaar.
De mannen komen met de auto naar de markt en we stappen met z'n vieren op de boot naar het eiland Suomenlinna. Dit staat op de UNESCO lijst en mag je niet missen. Het fort kun je geheel rond lopen en je hebt prachtig uitzicht op de omgeving. Er zijn genoeg cafes, restaurants om even te rusten en wat te nuttigen. We kunnen ons prima vermaken.
Het weer is prachtig en er is veel te zien. Zo rond een uurtje of 6 nemen we de boot weer terug naar Helsinki vasteland. De markt is nog niet helemaal oppgeruimd en de viskraam staat er nog dus we kunnen ons tegoed doen aan een megabord met vis en aardappels. Een prima gezonde maaltijd. De mannen stappen in de auto op weg naar het hotel en wij lopen. Eerst nog even naar de Cathedraal. Die foto's zullen morgen op de blog te zien zijn. Best jammer dat we hier maar zo kort zijn want er is nog zoveel te zien. Vanavond maar weer plannen maken voor morgen want we willen er natuurlijk uithalen wat er in zit nietwaar.