Zo weer een nieuwe dag met nieuwe kansen, uitdagingen en verrassingen. We ontbijten eerst op ons gemak en gaan dan uitchecken. Dat verloopt allemmaal gladjes. We hebben in de auto een tomtom dus het is een kwestie van adres invoeren van de volgende locatie en rijden maar. Het is even wennen met deze tomtom want de dame heeft een echte computerstem met haperingen. Gelukkig is het rondom Las Vegas niet erg druk en komen we aardig snel op de highway 95 north. Je beseft nu pas hoe droog, dor en kleurloos dit hele gebied is. De huizen die hier staan zijn niet onaardig maar al net zo kleurloos en fantasieloos als de gehele omgeving. Het is 119 mile naar Beatty en zal ons een kleine 2 uur kosten. Zonder stop rijden we Beatty in. Louise krijgt de schrik van haar leven en voor haar is het creepy Beatty. Het ziet er inderdaad niet echt uitnodigend uit maar wel heel erg amerikaans. Caravan Park, een saloon, steakhouse, gazstation en gelukkig ook Motel 6. Het meest zijn we onder de indruk van het feit dat ze hier een sheriff met sheriff station hebben. Afin we gaan het allemaal wel beleven. We melden ons meteen bij Motel 6 waar 2 aardige meisjes ons netjes en vriendelijk helpen. De kamer is prima, niet groot, wel 2 kingsize bedden en een keurige douche. We gaan eerst maar eens water inslaan want het is hier lekker warm, iets van 25 graden. Direct naar het motel zit een candy store en een Subway. Tijd voor koffie! Heel bijzonder hoor de candystore. Zakken vol snoep en nootjes en ander knabbelspul. Dan nog wat nietszeggende souveniertjes en water, frisdrank, bier en beefjerkey. We nemen een halve liter (de kleinste maat) koffie en gaan buiten in het zonnetje zitten. Tis net vakantie. We pakken het boek van Californie erbij en bekijken Death Valley. Niet te lang zitten hoor meteen weer op pad. Eerst even op de kamer op de laptop kijken of er wat te cachen valt. Het is niet te geloven, Beatty is ee gat van niks maar er liggen tientallen cachen! We gaan er 2 of 3 zien te scoren opweg naar Death Valley en dan zien we wel wat het gaat worden. Als we even een stukje uit Beatty zijn worden we al verrast door het prachtige landschap. Via een onverharde weg komen we bij een zeer troosteloze begraafplaats. Kan ook niet anders want het is hier allemaal zand, rotsen en gruis. We parkeren de auto genieten van het uitzicht en lopen dan nog een 150 meter met gps/kompas en al heel snel hebben we de cache. Jippie hier kunnen we onze TB die we zelf gemaakt hebben van 2 hollandse blauwe klompjes en een Las Vegas pokerchip in d cache stoppen met de opdracht terug te willen reizen naar Sleen en terug in onze cache; groet'n uit Sleen. We zijn erg benieuwd hoe lang deze TB (travelbug) onderweg zal zijn terug naar huis. Na deze fonds bezoeken we nog wat overblijfselen van een goudmijners dorpje. Overal staan borden met een waarschuwing voor rattlesnakes. Hmmm, leuk om er eentje tegen te komen,......of toch maar niet? We reizen door op zoek naar cache nummer 2. Deze ligt een stukje van de weg af net op de borderline van Nevada en Californie. Ook deze hebben we snel te pakken. We rijden door en komen dan toch echt in Death Valley. De omgeving is werkelijk adembenemend en de weg is net een rollercoaster. Op en neer en bochten naar links en rechts. Geweldig uitzicht en echt de road to nowhere. We stoppen nog even om een permit te kopen, 7 dagen geldig voor slechts 20 dollar. Jammer dan we er maar anderhalve dag gebruik van kunnen maken. Als hollander wil je natuurlijk alles er uit halen wat er in zit nietwaar. We besluiten onderweg om naar Stovepipe Wells te rijden en de zandduinen te bekijken. Door de zonsondergang kleuren de duinen helemaal groen. We zijn zo enthousiast dat we eigenlijk morgen wel de zonsopkomst willen gaan zien hier. Dat zal dus een vroegertje moeten worden. Na wat rond gelopen te hebben stappen we weer in de auto en rijden we weer terug naar creepy Beatty. Zo rond 18.00 uur komen we daar aan. Eerst even de tank volgooien en in het naast gelegen hotel en casino een hapje eten. Ook dat ziet er allemaal bijzonder uit en Louise heeft het gevoel dat ze in een film terecht gekomen is. Zo een waarbij een man binnenstapt en naar de bar loopt, niemand praat met hem, zijn vrouw was net even naar het toilet terwijl hij stond te tanken en nu is ze spoorloos verdwenen...... bekend scenario? Volgens mij is het ook het enige vreetpaleis eh, restaurant dat Beatty rijk is dus ja je moet wat. De bediening is vrolijk en aardig en het eten,..... heel lekker. Het is er ook bedrijvig, klandizie genoeg. En jawel de sheriff heeft hier ook zijn buik vol gegeten. We waren erg onder de indruk van het bordje sheriff nu we de goede man hebben gezien zijn we minder impressed. Het is een klein, dik, rond mannetje. Louise beweert dat ze harder kan lopen dan de sheriff met z'n korte pootjes en dikke buik. Ben je iets van plan dan Louise? Zoals altijd wij oude vrouwen storten we redelijk in na het eten. Er is maar 1 oplossing. terig naar Motel 6, bloggen, douche en.......SLAPEN.
Hieronder weer wat plaatjes van wat wij gezien hebben vandaag.
