In memoriam Ben Kolker senior

Op dit moment zit Jeanette binnen in de bibliotheek jullie over onze vakantie te vertellen en zit ik buiten de bibliotheek op een picknickbankje in de zon te werken.
Nee dit is geen stukje over onze vakantie wetenswaardigheden maar ik voel de behoefte om met jullie te delen dat deze vakantie helaas ook een vakantie vol met ongerustheid, strijd en verdriet is geweest.
Helaas kregen we vorige week te horen dat mijn schoonvader na een "griepje" plotseling werd opgenomen in het ziekenhuis en dat het heel slecht met hem ging. Mijn man en zoon waren samen met mijn zwagers erg verdrietig en angstig en het is dan heel moeilijk om dit op afstand mee te moeten maken.
Na een kort ziekbed is mijn schoonvader afgelopen dinsdagnacht op 87 jarige leeftijd overleden, op zich een respectabele leeftijd en hij had er zelf ook vrede mee. Voor de jongens een heel verdrietig moment waarbij het voor Jos en Ben extra moeilijk is daar ik niet lijfelijk aanwezig ben om dit met hun te delen.
Er is bij mij heel veel strijd en verdriet geweest over wat te doen en de eerste acties voor het weer naar huis toe reizen waren al genomen, maar in goed overleg met mijn mannen is besloten om deze reis af te maken, temeer omdat ik deze reis af zou sluiten met mijn moeder. Een reis die voor haar waarschijnlijk de laatste in haar geliefde Australie zal zijn, waarbij zij afscheid van haar broer die ziek is en haar zuster zal nemen. Een afscheid en een laatste keer die plekken samen bezoeken waar ik als kind ben opgegroeid. Deze kans krijgen we waarschijnlijk nooit meer.
Dus daarom deze beslissing, maar wel een hele moeilijke beslissing die ik met zeer veel pijn in mijn hart heb genomen.
Gelukkig is er de telefoon en het internet waarbij we veelvuldig en langdurig contact met elkaar hebben. Dat geeft troost voor het thuisfront en mijzelf.

Dit stukje draag ik op aan mijn schoonvader, Ben Kolker senior, maar ook aan mijn man en mijn zoon. Al ben ik niet in Nederland, ik sta naast jullie tijdens deze moeilijke tijden.