Nimbin en omgeving

Vroeg op. Albert zal ons vandaag mee nemen om wat te toeren. Helaas zit het weer niet mee maar we gaan ons zeker vermaken. We bezoeken eerst de Macademia (noten) farm in Dunoon waar Albert ooit de trotse eigenaar van is geweest. De huidige manager geeft ons tekst en uitleg over de farm. Het is bijna niet voor te stellen hoe groot het allemaal is. Daar zijn de boeren in Nederland echt kleine keutelboertjes bij. Er staan op een farm gewoon 40.000 tot 80.000 Macademia bomen. Door het slechte weer kunnen we niet even een toertje maken over het land. Na dit bezoeken sjeezen we over de slingerende wegen richting Nimbin. Albert is een echte local want hij heeft het gas er flink op. Zo nu en dan komen we bij een flood. Het water stroomt over de weg. Wij provinciaaltje zijn er bij de tweede flood niet helemaal gerust over maar Albert neemt gas terug, schakelt in de laagste versnelling en zo trekken we er rustig doorheen. Wij zagen ons natuurlijk al helemaal mee gesleurt worden door de waterstroom zo de rivier in. Duh, het water kwam waarschijnlijk niet eens boven de enkels uit maar door de snelheid waarmee het stroomt ziet het er allemaal erg heftig uit. Als we Nimbin binnen rijden zien we direct al dat dit nog altijd een hippie dorp is. Er lopen bijzondere types rond en de meerderheid is super stoned van de softdrugs. In dit mienie dorpje zijn bijna alleen "supermarkten" met hennepblaadjes, spacecake, koekjes met allerlei "lekkers". Maar gelukkig is er ook gewoon koffie te krijgen dus dat durven we wel aan. Het is heerlijk om al die mensen te zien en hoe vredig dat er allemaal aan toe gaat. Werkelijk waar de tijd heeft hier stilgestaan. Als de koffie op is toeren we verder. Ondanks de regen krijgen we toch een heel goed beeld van het prachtige landschap. Prachtige groene heuvels en dalen, je kunt er geen genoeg van krijgen. In Eltham trakteert Albert ons op een superlekkere lunch. Louise eet voor het eerst in haar leven een double cooked Bangalow porkbelly (varkensbuik). Ze heeft zitten smullen. We gaan weer huiswaarts waar we genieten van een kopje thee en de zelfgemaakt "banketstaaf" door auntie Jose. De vulling is van.....Macademianoten. Heerlijk! Eind van de middag is het droog en gaan Louise en ik een poging doen om de cache op Seven Mile Beach te scoren. Een tochtje dat uiteindelijk bijna 8 kilometer wandelen over het strand zal worden. Heerlijk uitwaaien, bewegen en..... de cache. Het is een kleine plastic container waar we onze eigen travelbug in kwijt kunnen. De cache is voor het laatst gevonden op 25 augustus 2011 dus het zal wel enige tijd duren alvorens onze TB op reis gaat. Bij thuiskomst om 19.30 uur vinden we bijna de hond in de pot.... gelukkig hebben ze toch nog wat voor ons overgelaten. Heerlijke homemade tomatensoep met kaastoast.