dinsdag 24 januari 2012

Van Wooli naar Lennox Head

Na een simpel maar lekker ontbijt buiten op ons eigen terras vertrekken we naar ons volgende logeeradres in Lennox Head. Van Wooli naar de Pacific Highway worden verrast door een aantal kangaroos in de weilanden. Jawel ze leven! Een van de kangaroos komt met hoge hoppende snelheid richting de weg. Even gas terug dan maar want deze willen we niet voor op de moterkap hebben. Wij rijden langzaam en de kangaroo stopt met hoppen en kijkt wazig om zich heen. Eenmaal op de Highway zien we geen wild meer maar begint onze cache tocht. We pikken een aantal caches onderweg mee. De Ferry Park, een restaurant en picknick plek aan de Clarence River, daar gaan we eerst koffie drinken alvorens we cachen. Op het terras dat uitkijkt op de rivier zitten we aan een heerlijk kop koffie. Het stikt er van de leguanen en wat ziet Louise,..... een dood beest drijven in de rivier. Wat heeft ze toch met al die dode beesten? O zeg ik een schaapje. Hmmm, zijn snuit lijkt die wel van een varkentje (wildzwijn) ja maar het heeft kleine krulletjes. Louise maakt er een hele studie van en ziet de kleine krulletjes opeens bewegen. Het zijn maden. Als de koffie gebracht wordt dan melden we even aan de dame dat er een dood beest in het water ligt. In het komende kwartier komen er vele mensen even een kijkje nemen. Sensatie dus. Een medewerker van het restaurant gaat gewapend met een telescoop stang en raggebol het dode zwijntje met de maden te lijf. Hij probeert het beest voorbij de struiken en bomen te duwen zodat het verder de rivier af kan drijven. Wij zien de man al in het water glijden maar wonderwaar, hij weet zich staande te houden. Na dit beestenavontuur is het tijd voor de cache. Die hebben we snel te pakken. We zijn door de koffie weer goed wakker en rijden weer verder. De totale tocht zal zo'n 160 kilometer zijn dus we kunnen rustig aan doen en zo nu en dan even de auto uit om een cache te scoren. We weten er ook nog een te loggen midden op een brug over de Clarence river. We moeten wel even van de weg af om de auto onder de brug te parkeren. Dan de trappen op en over het fiets- en wandelpad richting cache. Ja hoor halverwege helemaal raak. Na deze weten we er nog twee te loggen. De laatste ligt verstopt in het koala reservation. We besluiten na de cache gevonden te hebben nog even door het gebied een rondje te lopen in de hoop nog koala's te zien. Helaas niets,noppes, nada. Nu is het tijd om door te gan naar Lennox Head. Daar komen we net na het middaguur bj de familie van Louise aan. Zoals ze al eerder heeft laten weten op de blog, het blijft een emotioneel gebeuren. We worden heel hartelijk welkom geheten door mama Willy, auntie Jose en Albert. Meteen worden de glazen gevuld met champagne en staat de lunch voor ons klaar. Het is warm en Albert stelt voor om te gaan zwemmen. Hij heeft zijn buurman zwemmaatje al laten weten dat hij 2 jonge dames mee zal nemen to the beach. Wij kunnen nu natuurlijk geen nee zeggen dus hop zwemspullen aan handdoekje mee tuinhekje door straat oversteken en jawel the beach. Wouw wat een hoge golven. Van Albert moeten we tussen de vlaggen blijven. Daar staan ook de 3 lifeguards met hun rescueboards in de hand alles en iedereen in de gaten te houden. Het water is heerlijk van temperatuur en de golven zijn het einde. Het is wel duidelijk dat we dit niet gewend zijn want we komen bijna niet door de golven heen. Steeds worden we terug geslagen dus 10 stappen vooruit zijn er 30 terug. Uiteindelijk weet ik wat langer op mijn benen te staan en als er een grote golf komt is het op de buik plat en bodysurfen maar. Het is steeds weer een verrassing of ik met de bikini aan of uit boven water kom........Na enige tijd is het over met de fun, ja aan alle leuke dingen komt een eind nietwaar. Albert neemt ons weer mee richting huis en verteld dat hij dit 2 x per dag doet en op de dagen dat hij geen golf speelt hij s'morgens 7 kilometer gaat lopen naar Lennox Head point lookout. Louise en ik spreken meteen de wens uit; wij hopen op onze 80ste ook nog zo vitaal te zijn. Lekker douchen en daarna gezellig met elkaar kletsen en eten. Nog even een spelletje boerenbridge en dan naar bed.

1 opmerking:

  1. Jullie verhalen lezen als een trein.
    Hoop, dat deze keer m'n reactie versturen wel lukt.
    Veel plezier en groetjes v Gery

    BeantwoordenVerwijderen